"Αδυνατούσα, να χωρέσω/ σε ένα μυαλό, το δικό μου/ τόση αφέλεια, τόση
παρακμή/ δεν περνούσαν τακτικά, οι μέλισσες/ μόνο καταιγίδες μας
έπνιγαν/ βλαστημούσα, για την τόση κενότητα/ που μας χάριζαν/ αισιόδοξα,
σκότωνα τις ώρες μου/ τη ζωή μου, έπνιγα με μαξιλάρια/ ασφυξία, ο
χρόνος που τέλειωνε/ μια αυγή, ζητούσε ανάσταση/ μια νύχτα, αγάπη/ ήταν
και αυτός ο διαβολεμένος ουραγός/ όταν σταύρωνε στο δρόμο του/ χιλιάδες
όνειρα/ μια ελπίδα, για το αύριο/ προαγωγούς ζητούσε/ να παραδοθεί, σαν
πόρνη/ ανίκητη, η ανάγκη για αλλαγή/ παθιάζονταν σε μια πλατεία/ με
χιλιάδες εραστές/ ανίκανη, να μείνει μόνη και ελεύθερη/ μόνο ο ήλιος
χαμογελούσε/ εκεί ψηλά γλίτωνε/ από θυσίες και μαζώξεις."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου