Σ ένα δάκρυ σου που αργοκυλουσε
Κι η ζωή
δεν μπόρεσε να αντέξει την ανάσα της
Ακούγοντας την βαριά
Στο θρόισμα τ ανέμου
Πώς ν αναρωτηθεί η ανύπαρκτη ψυχή
Πώς να καλέσει
την χιλιοσκορπισμενη καρδιά
Απ' τα σημεία του ορίζοντα;
Έμεινες εκεί χωρίς ελπίδα,
πνοή ψυχή και καρδιά
Σε σώμα καθαρτήριο συναισθημάτων
Αέναα περιπλανομενη
Αναζητώντας άραγε τι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου