ΜΕ ΤΟ ΤΡΟΠΟ ΤΟΥ ΑΙΝΕΙΑ: Ποιητική Συλλογή του Κώστα Ριζάκη εκδοθείσα το έτος 1986

θ’ ανατείλεις ξανά

μια οθόνη τα μάτια σου θερινού σινεμά
μια αλάνα σπαρμένη με βρώμικους βώλους
(δες ο ψίθυρος στίχος τη φωνή σου πώς άντεξε
λίγη χλόη και φύτρωνες στην ακλόνητη πίστη
—ά ή ανάσα σου φίλε πολύ με τυράννησε)

μια οθόνη τα μάτια σου να προβάλουν το φόβο
του θανάτου ενδεχόμενα ν’ απειλούν την αλάνα
-το παιδί πού υπήρξα μην πιστέψεις πώς χάθηκε

μεγαλώνει η απόσταση και πετρώνει ο χρόνος
στην καρδιά μου στηρίχτηκε προαιώνιος εχθρός
παγωμένο το αίμα μου άλλα πάλι σου γράφω

νοτισμένο το χώμα μου
θ’ ανατείλεις ξανά!

*

με τον τρόπο του Αινεία

ως και ή ψυχή μου χώνεψε

στα περιγράμματα τους

μια που επιμένω στη θολή του σχήματος ανάγκη
προετοίμασα τον χώρο μου σε δύσκολες στιγμές

ήλιου προσφιλέστερες εκλάμψεις ν’ αναδίνουν
συχνά αγκάλης μητρικής την άχνα να σκορπούν
ολόκληρα ένα χάδι ανέστησα τα πράγματα
έτσι απαλά ν’ αγγίζετε στην ηδονή ριγώντας
της λείας επιφάνειας υποψιασμένοι ασφαλώς
πως μόνη η επαφή αρκεί να ρίχνει στο βυθό μου
βραχνής φωνής στηρίγματα εγκόσμιες ρυτίδες

να ασελγώ στον τύψη σας
να μη γλυτώνω μόνος

*

όσο υπάρχουν μάτια

είδα κι αυτόν τον ποταμό να εκβάλει μες στην άσφαλτο
τον αετό ν’ ακροζυγιάζεται χωρίς
ένα υποψήφιο θύμα
κ’ είδα ξανά την πέτρινη δίχως παλμό συνέχεια
τη μέσα μέσα σιωπή
είδα των ασωμάτων

εντούτοις πάλι πέρασα από σύνορο σε σύνορο
από σταθμό σε νέο σταθμό δε ρήμαξα
δεν έσβησα κοιτώντας

δε ναυαγεί προσπάθεια
όσο υπάρχουν μάτια