Μοναξιά δωματίου / Ποταμιάνος Γιάννης

Ένα πρόσωπο μπρος στο παράθυρο
Απέναντι στο πάρκο η ζωή
-------------------------- καλλικέλαδη
Τα παιδιά παίζουν, οι φωνές τους
------------ αντιλαλούν χαρούμενες
Οι μητέρες στα παγκάκια άγρυπνες
-------- καμαρώνουν και προσέχουν
Ώρα πολλή τα κοιτώ, κουράστηκα
Ένα σύννεφο σκέπασε τον ήλιο
Οι πρώτες σταγόνες πέφτουν
------------------- το τζάμι θολώνει
Οι μητέρες με τα παιδιά φεύγουν
---------- το παιγνίδι μένει ατέλειωτο
Εγώ ακόμα μπρος στο παράθυρο
--------- κοιτάζω τ’ άδεια παγκάκια
Ώρες ατέλειωτες, το σύννεφο φεύγει
----------------------- ο ήλιος φεύγει
Ένας άστεγος έρχεται, ψάχνει
---------- στεγνό μέρος να κοιμηθεί
Τελικά φεύγει κι’ αυτός μες τη νύχτα
Έξω σκοτάδι
Εγώ ακόμα μπρος στο παράθυρο
Κοιτάζω τώρα το πρόσωπό μου
---------- να καθρεφτίζεται στο τζάμι
Η νύχτα έξω απλώνεται στην πόλη
-------------- κι αργεί να ξημερώσει