Σύννεφο με νυφικό / Ποταμιάνος Γιάννης

=============

Το σύννεφο φορούσε άσπρο νυφικό
----- ήταν διάφανο όπως γυάλινο ενυδρείο
και μέσα του κολυμπούσαν 
---------------------------- όμορφα κορίτσια
γυμνά, με τον ήλιο ανάμεσα
--------------- στους ανοιχτούς μηρούς τους
Κι ο αέρας έφερνε τον εύοσμο οίστρο
--------------------------- της υγρασίας τους
Κι ορθώνονταν το φλογοδίαιτο ορμέφυτο
------------------- των νυμφόληπτων νεαρών

Ένας ψαλμός ανέβαινε ως τα ουράνια
------------- μακάριοι οι ιπτάμενοι άγγελοι,
------------------- μακάριοι κι οι νηφμόληπτοι
Ίσως αυτοί μυρίσουν τα λευκά στήθη
--------------------- μες τα διάφανα σεντόνια
Εκεί κοντά στο λυκαυγές
----- που τα χέρια ασυναίσθητα
-------------------------- ψάχνουν άλλα χέρια
τα σώματα άλλα σώματα,
----------------------- τα όνειρα άλλα όνειρα

Όταν ο βραχνός τζίτζικας τραγουδάει
------------------------- μόνο για το τραγούδι
κι ο πόθος γυρεύει απεγνωσμένα πόθο,
ίσως κι ο ξαγρυπνισμένος ποιητής βρίσκει
----- τον έρωτα στην άκρη της γραφίδας του

Κι όλα αυτά πριν το ξημέρωμα
----------- που ξυπνάει ο ανθρωποφύλακας,
αυτός ο ληξίαρχος των πόθων
----- που τακτοποιεί το χάος του βυθού
----------------------------- πριν την κάθε αυγή
Ποιος ξέρει; Ίσως ο έρωτας
----------------------- είναι μύστης των σκιών
φυτρώνει σε μέρη σκιερά κι απρόσιτα
όπως αγριολούλουδο στα κρημνά των βράχων
Εκεί ανθίζει και σκορπάει την ομορφιά του
να τη φοράει το άσπρο σύννεφο,
------ που ταξιδεύει στους γλαυκούς ορίζοντες
Έτσι για να κολυμπούν μέσα του,
όμορφα κορίτσια με ανοιχτούς μηρούς
-------------------- και μακροβούτια του βυθού