Σε πανσέληνα μάτια κλείνω τις νύχτες μου...
Κάθε φορά που σκορπίζεται τ'ασήμι άπλετο σ' ολάκερη την πλάση,
ταξιδεύω με τα μάτια της ψυχής
αναζητώντας τις ξαστεριές που χάνονται...
Μια αρχαία γονιδιακή αλυσίδα
μ'εχει δέσει πισθάγκωνα,
γέρνω, χωρίς έλεος,
κάτω από το βάρος μιας δυσβάσταχτης κληρονομιάς
δε λιποψυχώ, χαμογελάω
για να μπορέσω να ανασυνταχθώ
όταν θα έρθει η ώρα...
Η γνώση των σοφών ανθρώπων μηχανεύτηκε
αυτή, που με της απλότητας το χέρι
χάιδεψε του Λόγου το μεγαλείο
πλημμυρισμένο Φως
Σε μιαν απλή διάλεκτο, χρυσοφερεμένη
με μουσικές αναδρομές στα βάθη των αιώνων..
όταν το άγγιγμα της Λύρας έστελνε ήχους αρμονικούς
συμπαντικοί οι κραδασμοί
με συμβολισμούς και Ποίηση...
Οι αξίες διαφεντεύουν μέσα μας
κι εμείς μετράμε «πόσα απίδια έχει ο σάκος» πάντα....
Οι οδυνηρές στιγμές μας βουλιάζουν στον πόνο
με τις συνέπειες ν'απειλούν
«Ν'αγαπάς ην ευθύνη -να νοιάζεσαι»
ο φόβος γδύνει τα μάτια μας με τα ιερογλυφικά του...
Αφέσου λεύτερος
εσύ αποφασίζεις εσύ καθορίζεις το ταξίδι σου
με της λογικής την τρέλλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου