τα σύννεφα / Ποταμιάνος Γιάννης

Ολημερίς βλέπω τ’ άσπρα σύννεφα
να δολιχοδρομούν ράθυμα
----------------- για άλλους ουρανούς
Μόνο το ηλιοβασίλεμα
------ στέκονται λίγο στις βουνοκορφές
να κόψουν ένα μπουκέτο
------- κόκκινα τριαντάφυλλα
-------------- στο περιβόλι τ’ ουρανού
Τότε εγώ ουρανόπληχτος
-------------- τα βλέπω καθημαγμένα
Να λούζονται στο αίμα
--------- που άφησε η μέρα φεύγοντας
για να βλαστήσει στα όνειρα
------------------------ η εκδίκηση

Η νύχτα όμως έρχεται βαθύσκιωτη,
τα αλεξικέραυνα
------- παραμονεύουν στα καμπαναριά
Γι’ αυτό κι’ εγώ
τάζω στ’ άσπρα σύννεφα
---------------------- απάνεμο λιμάνι,
ένα κρεβάτι θολωτό με κόκκινο ουρανό
και σαν πέσει το σκοτάδι ύπνο βαθύ
------ ως το πρωί μ’ ονειρικό φεγγάρι

Τ’ άσπρα σύννεφα που φεύγουν
-------------------- δεν θα τα ξαναδώ
Γι’ αυτό πριν έρθει το πρωί τους στέλνω
---------------------- κορίτσι όμορφο
μ’ ένα μαντήλι αποχαιρετισμού
------------ και γλάστρες στο μπαλκόνι
Να χαιρετάει ώσπου να βγουν
---------------- στης μοίρας το ταξίδι

Τα χαιρετώ κι εγώ μαζί
------------ τα σύννεφα που φεύγουν
Γιατί
ακούω απ’ το βοριά να ‘ρχονται
----------------------------- καταιγίδες
που φέρνουν άλλα σύννεφα
---------------- τα σύννεφα της μέρας