Αγναντεύω μιά χιονισμένη πλαγιά,
με το χιόνι άχραντο,
ριγμένο ανέμελα
στης Γης το κορμί,
που φαντάζει....νεκρό!
Κι όμως,
η ραχούλα κοιμάται,
ώσπου ο καιρός
να γυρίσει ξανάστροφα
καί του Ηλιου τ' αχτίδια
το ασπροσέντονό της να λιώσουν
καί ένα θάμα καινούριο,
στην Πολύπαθη Φύση να δώσουν.
Κι όταν της ζωής
ο Φίλος Ηλιος
το έργο του θάχει τελειώσει,
εκρήξεις χρωμάτων, χυμών κι αρωμάτων
θα ξεχυθούν από τα σπλάχνα της Γης!
Καί η Χειμωνιά θα έχει τελειώσει,
καρτερόντας την Ανοιξη,
που γιά φέτος
έχει αργήσει ναρθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου