Σε ακρογιάλι αφρογάλανο
εκεί στο ξέγναντο μονάχος,
ξέγνοιαστος το Γλυκοπέλαγο κοιτούσα,
όπου, αξάφνου σκλήρυνε η κυρα-Θάλασσα,
χτυπόντας αλύπητα τ' απόβραχο,
απ' όπου....την ποθούσα
καί απανωσκεπάζοντας τη ράχη του,
τη λιγοστή του πρασινάδα εξερίζωσε
με Απονιάς Μανία!
Χτυπούσε η κυρα-Θάλασσα άγρια
κι ο έρμος βράχος εβογγούσε!
Μαυρίλα η καρδιά μου γέμισε,
με τρόμαξε το κύμα
κι ολόρθος επετάχτηκα
μη τάχα καί βρεθώ
στην άξενη αγκαλιά του.
Όμως, ευτυχώς,
ύπνος ονειρόπλεχτος με επροστάτευε,
στου σπιτιού μου το Ασφαλές κλινάρι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου