Άτιτλο V

Αγκυροβολημένη σε λευκό κρεβάτι, 

να κοιμάμαι λυτρωμένη

που επιτέλους γεύτηκα τη ζωή.

Μέσα μου ακούγεται η τρικυμία της έξω θάλασσας 

εσύ όρθιος,

δίπλα στις ανοικτές σημειώσεις.

Άνοιξα τα μάτια, 

το δάκτυλο σου 

είχε ματώσει από τις κίτρινες σελίδες

ρουφούσες βιαστικά λέξεις

αίμα

εικόνες

σκέψεις 

μνήματα

χορταριασμένη ζωή.

Μάζεψα την άγκυρα

με βαριά βήματα σε έφτασα, 

επιτέλους. 

Σχημάτισα κύκλους αιώνιους μέχρι να σε αγγίξω.

Δυο βαθιές πληγές σε ένα δάκτυλο

σε εκείνο που γράφεις σε μένα

σε σένα

στους τοίχους

στις εικόνες που κρέμονται από τους γαλάζιους ουρανούς. 

Κάλυψα με το κορμί μου

τη γυμνή σου σάρκα 

ταξιδέψαμε με το λευκό κρεβάτι χωρίς άγκυρες.