Άκομψο Κενό

Μίλησα για να μιλήσω,
Πολιορκώντας με ταυτολογίες
Κάθε άκομψο κενό.
Φέρθηκα φέρνωντας αινίγματα,
Στεγνός και αδιαπέραστος,
Με κόπο και με πόνο αποκαλύπτωντας
Τη θάλασσα μέσα μου.
Αισθάνομαι αισθήματα,
Βασανιστικά και ανώνυμα,
Για να μπορώ ν’ αποδεικνύω
Πως τα καρφιά στις παλάμες μου
Με πληγώνουν ακόμα.
Κάθομαι σε κάθισμα,
Για ν’ αποβάλλω σε λέξεις
Τον λυτρωτικό βηματισμό
Κάθε ανέλπιδης ανάβασης.
Το άκομψο κενό
Πολιορκώντας με ταυτολογίες,
Που μεταφράζονται παντοτινά,
Σαν αναπόφευκτη βαρύτητα,
Σαν αιώνιο ερωτηματικό,
Μονάχα σε αυτό: Εγώ.