μου πήρε χρόνια να τον συνηθίσω
τα μακριά απογεύματα όπου η φωνή της σμίγει
μ’ αυτήν των διαδηλωτών
το ξυπνητήρι βίαιο να σηκωθώ να πιω καφέ
να βάλω τις γαλότσες μου
- βρέχει
και την ομπρέλα μου τη στραπατσάρισε ο νοτιάς
και στο μετρό θα προειδοποιούν:
wet floor
όπως οι φίλοι που είχαμε παλιά
- μας επισκέπτεται συχνά
χτυπώντας αδιαμαρτύρητα ώρα πολλή
πόρτες κλειστές
ώσπου να την προσέξουμε
ν’ ανοίξουμε επιτέλους
να μπει στο σπίτι καθαρός αέρας
να σκουπιστούν τα φύλλα απ’ την αυλή
- ν’ ανοίξουμε, επιτέλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου