Χίλιες νύχτες

Μέσα στα χείλη μου μεγαλώνει ένα ερείπιο
Ένα άδειο φεγγάρι που φωτίζεται από χίλιες νύχτες

Μέσα στο σώμα μου ελλοχεύει η απειλή
Η εικόνα μιας αφύσικης όασης
Η έρημος που είναι σταχτιά και κόκκινη
Σαν τα πρόσωπα των ανθρώπων που βαδίζουν
Μέσα στην αγκαλιά μου

Δεν υπάρχει φως
Υπάρχει το δέντρο με το πληγωμένο πρόσωπο
Το κορμί με τις μικρές προεξοχές από ασήμι
Μέσα μου αρνούμαι
Να δεχτώ τον ήλιο

Γιατί φοβάμαι τις μεγάλες μέρες
Φοβάμαι τα μάτια μου που μεγαλώνουν
Και με βλέπουν
Που μ’ εγκαταλείπουν
Χωρίς να μου ζητήσουν τίποτα