Μια διαγραφή η σκέψη

"Μια διαγραφή η σκέψη, η τελευταία, ότι έμεινε από προσπάθεια/ 

έσβηνε ότι κρατούσε κι ότι άφηνε, μοιραία εκδοχή αμηχανίας/ 

παρεξηγημένη, κρατούσε αβέβαια το δικό της τέλος για αργότερα/ 

ήταν και το Αυγουστιάτικο φεγγάρι, καλή αφορμή για εκδηλώσεις οργής/ 

εκεί πάνω γέμιζε το σύμπαν με το όποιο φως του, περίμενε αγάπη/ 

αλλά από κάτω ξεδίπλωνε παγιωμένα όνειρα, σε ένα νεκρόσακο ευκαιριών/ 

τι να τα κάνεις τα όνειρα; φώναξε ψηλά, οργισμένα, μάτωσε ο λαιμός της απ' τη δύναμη/ 

ήταν μόνη απέναντι στο φως, ενώ προσεκτικά κρατούσε κάθε στάση της νύχτας/ αντιδρούσε στο φως, το είχαν ξεχάσει τα μάτια και η καρδιά, μα έλειπε τόσο/ 

μόνο πληγές παρηγορούσαν, ότι θα κλείσουν δήθεν σύντομα, έτσι φαίνονταν/ 

αλλά δεν έκλειναν ποτέ, σε κρατούσαν πάντα μέσα περασμένο, σαν καταχώρηση/ έτσι να μένει κάτι από αυτό που χάθηκε, με το κλείσιμο της πόρτας, ενός διακόπτη φωτός/ 

μια μέρα αδιάφορη όπως οι περισσότερες, για εξηγήσεις ή ενοχές, ακόμα και παρεξηγήσεις."