λίγα μέτρα μακριά
μέσα στο κλουβί
κι όμως μυρίζω
τίποτα δεν ξεχωρίζω
εκτός από τα κίτρινα τριαντάφυλλα
βαθύ έντονο κίτρινο
ζωής και θανάτου
ράθυμη, θλιμμένη
όπως μια Κυριακή
θέλω να χυμήξω
να γεμίσω τις παλάμες μου
τριαντάφυλλα
να τα χώσω ανάμεσα στα δόντια
να τα πνίξω με το σάλιο και την ανάσα
τα κεφάλια να τους κόψω
και να φτύσω τους μίσχους
που αμέριμνοι στέκονται στα νερά
ενός τενεκεδένιου δοχείου
ενός μοναδικού τριαντάφυλλου
το άρωμα να πιω
που θα με νικήσει
θα με κάνει να ουρλιάξω
γιατί χολή δεν θα 'χω μέσα μου
μόνο ένα κίτρινο γλυκό οξύ
κλεμμένο αίμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου