Εντρύφημα στο σώμα της αγάπης
το σώμα σου.
Όταν δεν κατακλύζεσαι
από της μνήμης τους καταρράχτες.
Από ποια μολυσμένη πηγή κατάγονται
και σου θολώνουν τα μάτια;
Και πώς τα μάτια σε γελούν
και πίνεις βρόμικο νερό;
Κουβαλάς κι εσύ ένα δέντρο
με τις ρίζες
βαθιά χωμένες στο χώμα.
Ένα ξερό χειμωνιάτικο δέντρο.
Που απαιτεί
‘’ή θα με κάνεις ν΄ ανθίσω’’
και απειλεί
‘’ή θα με κουβαλάς ξερό’’.
Πίνεις το λασπωμένο νερό
που λιμνάζει στις ρίζες του.
Αγγίζεις τους ρόζους του
και γδέρνεις της αγάπης τις παλάμες.
Καμιά φορά στο φως μιας αστραπής
στεγνώνεις.
Τότε ας προλάβαινα να φωτογραφίσω
της αγάπης το σώμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου