Τα φίδια της άνοιξης

Τις ώρες που λείπω
Βλέπω αγάλματα

Μια μαύρη κηλίδα γεμάτη δηλητήριο

Φωνές από ψηλά δέντρα
Σώματα χαμένα στο χρόνο
Ψεύτικα
Σαν φίδια της άνοιξης

Τις ώρες εκείνες δεν μένει τίποτα
Μόνο κενό στη θέση μου
Μια σκιά που κινείται αδιάκοπα ψάχνοντας ένα άλλο σώμα
Μια τρύπα στη μέση του πουθενά

Τις ώρες που λείπω
Συντελείται η πτώση μου
Από έναν κοφτερό βράχο στην καρδιά μου
Από την άκρη του προσώπου μου
Εκεί που κρέμονται τα δάκρυα

Τις ώρες εκείνες δεν μένει τίποτα για μένα
Κάποια ίχνη από στάχτη και σίδερο
Λίγη λευκή σκόνη που έμεινε στα μάτια μου
Απ’ τη σιωπή του πρωινού
Μια χρυσή αμμουδιά σ’ έναν ορίζοντα που φεύγει

Ένας κύκλος που τον σβήνει ο άνεμος

Δεν είναι ταξίδι
Οι ώρες που λείπω