Ο ΤΟΠΟΣ ΜΟΥ

O τόπος μου είναι γεμάτος με παιδιά

 στον ορίζοντα των ματιών τους

τα όνειρα των ανθρώπων σκοτωμένα πρωινά

όταν  γύπες με σκοτεινά κουστούμια

στα γαμψά τα νύχια τους  κρατούν την μοίρα μου,

κι απλώνουν τις  πανάκριβες γραβάτες  τους

θηλιές που   πνίγουν το φως της μέρας

Και γω μακρινέ αδελφέ

να παλεύω στον ίσκιο του σταυρού μου

να διώξω μακριά  τα φτερά της απελπισίας,

κοράκια που κράζουν με  φωνές  του Άδη

την  ώρα που ευγενείς πατρίκιοι

ρίχνουν κλήρο στ' αλωνάκι του φεγγαριού

να ιδούν ποιός τα ιμάτια θα πάρει

της σταυρωμένης μου αξιοπρέπειας

δολοφόνοι ανθρώπων και θεών.