Έφυγαν οι άνθρωποι
Εκεί πέρα στις αέρινες κορυφές
Στα όρη των αμπελιών, απ’ όπου
Κυλάει ο Δορδόνης
Εκεί που ο ποταμός συγχέεται
Με τον λαμπρό και τον πλατύ, σαν θάλασσα, Γαρούνα
Η λίμνη παίρνει και δίνει την ανάμνηση
Και ο έρωτας με το ακούραστο πάντα βλέμμα του
Βλέπει
Αλλά ό, τι μένει των ποιητών είναι έργο"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου