"Τόση λίγη αγάπη, γιατί;/ πως συμβιβάστηκα, με τις ανάγκες μου;/ πως
άφησα τον ουρανό, να γίνει σύμπαν μου;/ σκέφτομαι, όταν σε βλέπω/ όταν
ακούω τις νότες, της φωνής σου/ ότι έσφαλα, ότι άφησα τρύπα στην ψυχή
μου/ σαν να με χτυπούσε ένα απόσπασμα, ενοχής/ μα πάλι, όταν ο ήλιος
χτυπά στο παράθυρο/ κλείνει την πληγή, από αγάπη/ όση έχασα μαζί σου,
όση έσβησε/ έρχομαι, να είσαι έτοιμη, φέρνω φως/ όσο έδωσε ο ήλιος, σε
ένα πέρασμα/ εσύ μόνο κράτα την αγάπη, στο μέγιστο, να την πάμε μακριά."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου