12 + 1 Τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι με την Αρλέτα

Ανάγκη να σε πάρω εγώ (Στίχοι:    Μπέρτολτ Μπρεχτ και Οδυσέας Ελύτης)


το ακούμε από την Μαρία Δημητριάδη



Ανάγκη να σε πάρω εγώ
που έτσι σε παρατήσανε
μονάχο κι έρμο κι ορφανό
παιδάκι μου, πώς σε πονώ.

Το ρούχο το μεταξωτό
μες στο ποτάμι το 'ριξα
φτωχά κουρέλια σου φορώ
παιδάκι μου, πώς σ' αγαπώ.

Δρόμο σε πήγα, δρόμο μακρινό
νυχτόμερα βαδίζοντας
πείνασα και ματώθηκα
μα να σ' αφήσω δεν μπορώ.

Σε μαύρες μέρες και σκληρές
πλένω σε και βαφτίζω σε
μες στο κατάψυχρο νερό
μην κλαις και μου πικραίνεσαι.



Γύρνα φτερωτή του μύλου (στίχοι Νίκος Γκάτσος)

Γύρνα φτερωτή του μύλου να περάσει το νερό,
μέριασε θολό ποτάμι να 'ρθει το συμπεθεριό,
έβγα στ' άσπρο σου μπαλκόνι φεγγαράκι μου χρυσό.

Τραγουδάνε τα νιογάμπρια και περνάν τον ποταμό,
λάμπει στο χορτάρι η πάχνη, φτάνει το συμπεθεριό.
Μέλι θα γιομίσει τώρα κάθε μύγδαλο πικρό.

Γύρνα φτερωτή του μύλου να περάσει το νερό
κι απ' τον ποταμό που λάμπει να 'ρθει το συμπεθεριό,
έβγα στ' άσπρο σου μπαλκόνι φεγγαράκι μου χρυσό.

εδώ το ακούμε από τον Μανώλη Μητσιά



η Κρασογιώργαινα (στίχοι Νικολάου Καζαντζάκη)

το ακούμε από την Φλέρυ Νταντωνάκη



Nειρεύονταν η Kρασογιώργαινα
σεργιάνιζε, λέει, με τον καλό της
σ' ένα κλειστό περβόλι και χαμογελούσε...
Δεν ήταν ο Kρασογιώργης ο χοντρομπαλάς
παρά ένα λυγερό παλικάρι...
Στριμμένο αγκάθα το μουστάκι του,
μαλλιά μακριά, κορακάτα,
στη ζώνη ασημοπίστολα
κι η αναπνιά του μύριζε κανέλλα...
Ίδιος, απαράλλακτος ο Aθανάσιος Διάκος!


Ήσουν παιδί σαν τον Χριστό (Στίχοι Νίκος Γκάτσος)

το ακούμε από την Αρλέτα



Έμπαινες κι έλαμπε το σπίτι
σαν το τριφύλλι τ'ανοιχτό
κι είχες το φως τ'Αποσπερίτη
στα δυο σου μάτια φυλαχτό

Άφηνες πάνω στο τραπέζι
γάλα και μέλι και ψωμί
κι έβλεπα τ'όνειρο να παίζει
στο πελαγίσιο σου κορμί

Σ' ευχαριστώ, σ'ευχαριστώ
ήσουν παιδί σαν τον Χριστό

Κύμα και βότσαλο κι αλμύρα
και καλοκαίρι μου ζεστό
ούτε ένα δάκρυ σου δεν πήρα
στην παγωνιά για να λουστώ

Σ' ευχαριστώ, σ'ευχαριστώ
ήσουν παιδί σαν τον Χριστό


Ήταν του Μάη το πρόσωπο (στίχοι Νίκος Γκάτσος)
τραγουδισμένο από την Μαρία Φαραντούρη



Ήταν του Μάη το πρόσωπο
του φεγγαριού η ασπράδα
ένα περπάτημα ελαφρύ
σαν σκίρτημα του κάμπου

Κι αν θα διψάσεις για νερό
θα στίψουμε ένα σύννεφο
κι αν θα πεινάσεις για ψωμί
θα σφάξουμε ένα αηδόνι

Μες σ' αυτή τη βάρκα (στίχοι Μάνος Χατζιδάκης) Αξέχαστη η πρώτη Ερμηνεία της Αλίκης Βουγιουκλάκη




Μες σ' αυτή τη βάρκα είμαι μοναχή
κι έχω συντροφιά μου κάτασπρο πουλί
Σημάδι ρίχνω στο γιαλό, μα πώς να σου το πω
Είσαι ένα αστέρι μακρινό, τη νύχτα σε φιλώ

Θέλω να φυτέψω πεύκο λυγερό
για να μεγαλώσει και να το χαρώ
Σημάδι ρίχνω...

Μπλέκω τα μαλλιά μου μ' άστρα και βροχή
και στα όνειρά μου κάνω προσευχή
Σημάδι ρίχνω...


Μια φορά κι έναν καιρό (ο Νίκος Γκάτσος έγραψε τους στίχους)
το ακούμε από την Έλλη Πασπαλά



Μια φορά κι έναν καιρό
όπως λεν' τα παραμύθια
κυνηγούσα τ' όνειρο
για να μάθω την αλήθεια.

Να 'ναι ήλιος, να 'ναι αστέρι;
Ποιος την είδε ποιος την ξέρει.
Αχ γιατί, αχ γιατί
μοιάζει με καρδούλα κλειστή;

Μια φορά κι έναν καιρό
κάποιος άγγελος διαβάτης
σ' ακρογιάλι λαμπερό
είχε γράψει τ' όνομά της.

Μα σαν πέρασε τ' αγέρι
ποιος την είδε ποιος την ξέρει.
Αχ γιατί, αχ γιατί
να 'ναι σα μια σπίθα σβηστή;

Μια φορά κι έναν καιρό
στην φωτιά και στον αγώνα
την αντίκρισα θαρρώ
σαν μια κόκκινη σταγόνα.

Μα πριν βγει το καλοκαίρι
ποιος την είδε ποιος την ξέρει.
Αχ γιατί, αχ γιατί
να 'χει στη ζωή ξεχαστεί.


το πέλαγο είναι βαθύ ( οι στίχοι είναι του Μάνου Χατζιδάκη)
Η Αρλέτα ως συνήθως μας ταξιδεύει



Το πέλαγο είναι βαθύ,
κι η αγάπη είναι μεγάλη
έχω έναν πόνο στην ψυχή
και ποιος θα μου τον βγάλει

Το πέλαγο είναι γλυκό,
χάδι μαζί και δάκρυ
και με κυλάει αφρίζοντας
στου ορίζοντα την άκρη.

Το πέλαγο είναι παιδί,
τρέχει και δεν το φτάνω
παιδί και στην αγάπη του,
που σαν παιδί το χάνω.

το πουλί (στίχοι: Μίνως Αργυράκης)
εδώ το ακούμε από την Κάιτη Χωματά
ο δημιουργός του βίντεο

tzilivak γράφει

Πρωτακούγεται το 1962 στην "μυθική" παράσταση ¨Οδός Ονείρων¨" που ανεβαίνει στο Θέατρο Μετροπόλιταν το καλοκαίρι του 62.Στην παράσταση το λεει η Μάρω Κοντού και οι στίχοι είναι του φίλου και συνεργάτη του Μάνου Μίνωα Αργυράκη,που είχε φτιάξει και τα καταπληκτικά σκηνικά της


Πάω να πω στον ουρανό
πάω να πω στο σύννεφο
το πουλί δε πιάνεται
το παιδί δε χάνεται
πάνω απ' τον ουρανό.

Μέσα από τον άνεμο
άνθισε χρυσάνθεμο
πέφτουν πέταλα στη γη
παν να βρούνε το πουλί
σκοτωμένο οπού λαλεί.



το τραγούδι της Ευρυδίκης ( οι στίχοι είναι του Μάνου Χατζιδάκη)
η φωνή της Σαββίνας Γιαννάτου



Έτσι καθώς στεκόμουν
στο σταθμό μονάχη
είχες γυρίσει παίζοντας τη ράχη

Με είδες σε είδα
θέλησα ένα χάδι
μα ο σκοπός κίνησε στο δρόμο

Τον πήραν τρένα
τον πήραν σύννεφα καπνού
τον πήρανε τα μάτια σου
και χάθηκα στον Άδη

Είσαι καλός είσαι κακός δεν ξέρω
πως σε λεν Ορφέα και μένα Ευρυδίκη


το τριαντάφυλλο στο στήθος ( Στίχοι Μάνου Χατζιδάκη)

και πάλι η Αρλέτα μας προσφέρει μια υπέροχη ερμηνεία



Είχε σημάνει ο εσπερινός θυμάμαι
που γέμισε ο ουρανός πουλιά.
Καθώς στεκόσουν πλάι μου θυμάμαι
σε πήρα και σε σήκωσα ψηλά.

Κυλάν τα σύννεφα και τρέχει η φωνή μου
να την ακούσεις και να 'ρθεις.
Και μες στο κήπο αφήνω το κορμί μου
κρυμμένο στα λουλούδια να το βρεις.

Σ' αναζητώ κάθε πρωί στο περιβόλι.
Με τη δροσιά, με το νοτιά καίγομαι όλη.
ΔυΟ τριαντάφυλλα μαζεύω στη ποδιά μου
που σαν έρθεις να μυρίζουν τα μαλλιά μου. (δις)

Για δες τη νύχτα πως ο κήπος μας δακρύζει
καθώς ο αγέρας το τραγούδι σου σφυρίζει.


Τώρα που πας στην ξενιτιά ( σε στίχους του Νίκου Γκάτσου)

η φωνή της Αρλέτας


Τώρα που πας στη ξενιτειά
πουλί θα γίνω του νοτιά
γρήγορα να σ' ανταμώσω.
Για να σου φέρω τον σταυρό
που μου παράγγειλες να βρω
δαχτυλίδι να σου δώσω.

Ήσουν κυπαρίσσι στην αυλή μου αγαπημένο
ποιος θα μου χαρίσει το φιλί που περιμένω.
Στ' όμορφο ακρογιάλι καρτερώ να μου 'ρθεις πάλι
σαν μικρό χαρούμενο πουλί. (δις)

Χρυσή μου αγάπη έχε γεια
να 'ναι μαζί σου η Παναγιά
κι όταν 'ρθει το περιστέρι.

Θα χω κρεμάσει φυλαχτό
στο παραθύρι τ' ανοιχτό
την καρδιά μου σαν αστέρι.

Ήσουν κυπαρίσσι στην αυλή μου αγαπημένο
ποιος θα μου χαρίσει το φιλί που περιμένω.
Στ' όμορφο ακρογιάλι καρτερώ να μου ρθεις πάλι
σαν μικρό χαρούμενο πουλί. (δις)


Χάρτινο το φεγγαράκι (στίχοι Νίκος Γκάτσος)


Θα φέρει η θάλασσα πουλιά
κι άστρα χρυσά τ' αγέρι
να σου χαϊδεύουν τα μαλλιά
να σου φιλούν το χέρι.

Χάρτινο το φεγγαράκι
ψεύτικη ακρογιαλιά
αν με πίστευες λιγάκι
θα 'σαν όλα αληθινά.

Δίχως τη δική σου αγάπη
δύσκολα περνά ο καιρός.
Δίχως τη δική σου αγάπη
είναι ο κόσμος πιο μικρός.

Χάρτινο το φεγγαράκι
ψεύτικη ακρογιαλιά
αν με πίστευες λιγάκι
θα 'σαν όλα αληθινά. (δις)