Χαρούλα Φράγκου: Είναι αψηλή πολύ αψηλή της Ποιήσεως η Σκάλα

Άνεμος αναπόλησης....

Αβίαστα η σκόνη επικάθεται
σε γωνιές και ευθείες
Διατρέχει τις γραμμές
της κομόντα και του σεκρετέρ
επιμένοντας προκλητικά
στις καμπύλες...
Φιλοδοξεί να σκεπάσει και
το τελευταίο ίχνος
στιλπνής επιφάνειας
με όση λήθη της απέμεινε
στα συρτάρια του χθες..
Λέξεις , βιβλία
ωραίες εικόνες
φευγαλέων στιγμών
κλικ και παρέμειναν,
αναιτίως σωριάζονται
Ταξίδι για δύο
το καπελίνο στο πορτ μαντό
και αναμνήσεις εκ Παρισίων
χαίρουν εκτιμήσεως
εμφανισθέντος σκώρου..

Εύελπις προσπάθεια,
ο άνεμος της αναπόλησης
να επιχειρεί
έστω το διατηρητέον...

**

Φως ιλαρόν.....
.

Λευκές σιωπές....
Ανάρριχτες
στο μπόι των βουνών
και άλλες σε ακροθάλασσες
μοναχικά ακουμπημένες
επιμελούνται αποστάσεις
απ' το χρόνο....
.
Γυμνή η πίστις
αχνομυρώνει θυμίαμα
το δειλινό
και ανερμήνευτη οδοιπορεί
μ' ένα φως ιλαρόν......
.
Ως εμεγαλύνθης τα έργα Θεέ !
Των κρίνων και των αγάπανθων
θεοχαρίτωτα μονοπάτια
αναμέλπουν εσπερινούς
ό,τι,
"Πάντα εν σοφία εποίησας"

**

Ο περί Ποιήσεως Λόγος

Είναι αψηλή πολύ αψηλή
της Ποιήσεως η Σκάλα
Μακάριοι όσοι ανέβηκαν
στην κορυφή.....
Κι' αυτοί που έφτασαν στη μέση
Ωραίοι πάλι......
Μα αν το πρώτο της σκαλί
αγγίξαν μερικοί
κι ακόμη προσπαθούν
Τιμή μεγάλη....!!!