Τώρα που πονέσαμε τις σωματικές μέρες του χειμώνα
στα γλαυκώματα που μετακινήσαμε την τύφλωση
και αποτυπώσαμε το αρνητικό με γυμνά χέρια
Τώρα που πριονίσαμε το αίσθημα της πείνας
που θανατώσαμε τους σκυφτούς
και το λαρύγγι στέγνωσε κι εξουθενώσαμε τη μέρα
Αυτή τη στιγμή που αποστάξαμε κάθε προοπτική κι ό,τι έχει σχέση με το μέλλον
είναι ώρα να κρατήσουμε τον καπνό στα ρουθούνια
Στην περίοδο του εγγενούς μεταβολισμού
να ορθωθεί το πετσί μας
μέχρι να εκπνεύσουμε τον χαλύβδινο ατμό της κίνησης
πάνω στις τραχιογραμμές
Μονάχα αυτόν!
Που θα γεμίζει τα κόκκαλα των εκτάσεων
στη ζέση του πόνου του άλλου
Κοντού Χάρις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου