μα φράχτες γύρο σου έστησε η άδεια σου ζωή,
λόγια που δεν ξεστόμισες που ήταν ειπωμένα,
τα σκόρπισε ο άνεμος με μια απαλή πνοή.
μοιάζεις βιβλίο ολάκερο στο φως της ιστορίας,
πονούν τα μάτια, θέατρο μοιάζει του παραλόγου
στις πλάτες σου να κουβαλάς το βάρος της απουσίας.
που σου άρπαξαν τα όνειρα, σ’ έθαψαν στη σιωπή,
και λόγο είχες και φωνή και ηθικές αξίες,
όμως μια νύχτα χάθηκαν στη λήθη, στη βροχή.
που η αλήθεια κρύβεται, πίσω από ασπίδες νόμους,
κι αν τους ακούς πλανεύεσαι δεν τους προσάπτεις ψόγο,
φορτώνεσαι τα ψέματα στους πληγωμένους ώμους.
τα παραμύθια, όνειρα για μια καλή πορεία
εσύ, αιώνιο σύμβολο βαστάζου, από συνήθεια,
που οι καιροί σε γέμισαν μ’ απάθεια και μωρία.
......................................Χρήστος Κουκουσούρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου