,ΕΞΩΤΙΚΑ ΝΗΣΙΑ

Δε ξέρω
αλλά όταν γράφω για κείνα τα μακρινά
εξωτικά νησιά
η κάμαρα μου , σ’ ένα καθάριο φως πλέει
κι’ ήχοι ακούγονται
από παφλαγμους κυμάτων.
Οι ερωτικές κραυγές των Φλαμινγκο
στους τοίχους μου , αντανακλούν
μια συμφωνία φανταστική
τετραφωνική.
Το στόμα μου γεμίζει
με την τραγανιστή γεύση της καρύδας
καθώς οι πιρόγες των ιθαγενών
αρμενίζουν ανάποδα στο ταβάνι μου.
Κι’ όταν η χρυσόξανθη άμμος
σκεπάζει το μωσαϊκό μου
αφήνουμε στην αγκαλιά
της μικρής μαύρης πριγκίπισσας.
Δε ξέρω , πως;
Μα έτσι πάντα γίνεται
όταν γράφω για κείνα τα μακρινά
νησιά , του παραδείσου...

γιαννης περγαμηνελλης