ΣΤΟ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ...…του ΠΕΤΡΟ Β. ΚΟΥΡΤΗ

Στα άπειρα καρδιοχτύπια
Πνιγμένος
Στο πέλαγος της αγονίας
Χαμένος
Στις σφυριές της καρδιάς μου
Τις ατέλειωτες
Έως που να αντικρίσω
Τα «λευκά» φτερά σου
Τα χαμόγελά σου
Άγγελέ μου
Χαμόγελα ζωοδότη
Χαμόγελα που φέρνουν Άνοιξη
Άνοιξη μέσα στη χειμωνιά
Ακόμα και μέσα στην ερημιά
Με τα φτερά της μνήμης μας
Να πετούν
Στο ατέρμονο κενό
Αναζητώντας τους παραδείσους μας
Τους δικούς μας ανθόκηπους
Της επίγειας Εδέμ
Εκεί που ζήσαμε μεθυσμένοι
Εκεί που νιώσαμε τα πρώτα σκιρτήματα
Της καρδιάς μας
Τους δικούς σου ψιθύρους αγάπη μου
Εκεί στο ακρογιάλι της ευτυχίας
Στα μέρη που καθίσαμε
Στα μέρη που μεθύσαμε
Εκεί που ξαγρυπνήσαμε
Εκεί που αγκαλιαστήκαμε
Ώρες στη σειρά
Πνιγμένοι στα φιλιά
Ώρες πολλές
Μες στην αστροφεγγιά
Στην Διονύσια οιστρηλασία μας
Του ερωτά μας
Την τρελή
Την αθάνατη, την ωραία, τη χλιδή
Με το νανούρισμα των κυμάτων
Με τη λύρα του Ορφέα
Να μας κελαηδεί.