ΕΝΑ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

 της Ευτυχίας Καπαρδέλη 

Ο σπόρος της σιωπής 
ενώνει τον Ουρανό 
με την γη
Φθινόπωρο και χάθηκαν 
σε εκείνο το πέπλο 
της βροχής οι αστερισμοί 
***
Στις βρεγμένες πέτρες
ολόγυμνη η αλήθεια 
αμίλητη ,άχρονη ,αιώνια
ο φόβος, η λύπη ,η ενοχή 
ξερά φύλλα 
***
Στον ίσκιο του βουνού 
τα ανοιχτά τριαντάφυλλα 
στα βρόχινα φιλιά 
δεν έχουν πέρασμα 
αφήνουν μόνα, στην ακίνητη 
μοίρα ,τα πέταλα στο χώμα

***
Το μονοπάτι ...φθάνει 
στις παλιές μέρες 
η ομίχλη κάθε μέρα 
τον ουρανό σβήνει 
έχασα τον δρόμο του Καλοκαιριού

ουράνια δαχτυλίδια έγιναν

οι απόκρυφοι λογισμοί