Ω!!! ο
νους δεν προφταίνει
Πριν οι αχτίνες του Ήλιου
ροδίσουν τον ορίζοντα
στου φωτός το φίλημα
σε εκείνον τον μακροχρόνιο
ύπνο
Του αιώνιου χωρισμού
Στων άστρων το ψιθύρισμα
Ολομόναχη καρδιά, εσύ
***
Και εγώ στην θλίψη
τον πόνο
στου πλήθους τα δεσμά
στους ύμνους και τον
χορό των ωρών
ερημίτης της γης
αμίλητος περνώ
Στο σπαραγμό των γιασεμιών
στην μοίρα των ανθρώπων
εσυ άγνωρο μύρο πορφυρό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου