Απόγνωση

Στων αισθημάτων το ταμπλό,

ένα συν ένα δεν μας κάνουν δυό,

παρά μονάχα ένα....

Αυτό το ονοματίσαμε Χαρά,

και το βαστούνε μέσα τους γερά

οι ΄Ανθρωποι με Αγάπη....

Κι ήρθε το Ψέμα ύστερα

στήνοντας μπρος μας οδοφράγματα,

ώσπου γινήκαμε ΄Ολοι Ξένοι.

Ακόμη και οι Θεοί ξεφτήσανε

μέσα απ' την αμυαλωσύνη

και μείναμε χωρίς Θεό,

δίχως Αρχές και ΄Ονειρα,

όντας ψαχουλευτές του σκοταδιού

γιά ΄Ισκιους, Χαρές και Αλήθειες.

Τώρα πιά, τί να προσμένουμε,

παρά Απόγνωση μονάχα,

αφού τα στήθια μας γιομίσανε

από ΄Αγχος και Κακίες.

Και, ήρθε μετά η Μοναξιά,

κι εμείς,

δέσμιοι βρεθήκαμε

στα σκοτεινά κελιά της....

Αυτά που εμείς οι ίδιοι χτίσαμε,

σφραγίζοντας με ογκόλιθους,

για Πάντα τα ΄Ονειρά μας!