ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ

Το σπίτι μου έχτισα με
γαλάζιες πέτρες αστέρια
που στην γη έπεσαν
και η θάλασσα ακίνητη
σε ένα χέρι παιδικό
φυλακισμένη μένει
σε έναν ορίζοντα
λευκή πινελιά την
Αγάπη στην καρδιά

 σμιλεύει

Οι δρόμοι έγιναν σύννεφα
που διψούν για βροχή και το
μελίσσι που ζητά τον καρπό
στων λουλουδιών το μεθύσι

Είναι καιρός

 να μοιράσουμε νέο φως
να ξεριζώσουμε θυμούς
με φιλιά και δάκρυα γλυκά
να μοιράσουμε τις στιγμές

που τις ώρες κυνηγούν

και  τα δεσμά του χρόνου

μεγαλώνουν

Είναι καιρός για την αμοιβή
χύνεται ο νους στον
αμίλητο αιώνα σαν ώριμος
πόθος σαν καρπερό φιλί