---------------------------------------
Και να,
που με ένα σακίδιο στην πλάτη
γεμάτο Στιγμές,Αισθήματα και Μνήμες,
ανυποψίαστος έφτασα
μπροστά στην Μεγάλη Πύλη της Εξόδου μου...
Τα Αγιοκέρια που φώτιζαν
των προσδοκιών μου τα τοπία,
ένα-ένα άρχισαν να σβήνουν
και μιά γκρίζα Ομίχλη
ξεπροβάλλει...στο βάθος!
Ευτυχώς για μένα,
η μέρα ακόμη δεν βιάζεται να φύγει,
αφήνοντας στο περιθώριο τις Σκιές
που απειλητικά με πλησιάζουν,
να περιμένουν τον καθυστερημένο Επισκέπτη τους!
Ακόμη και την Ύστατη Ώρα,
μέσα από ζοφερά μονοπάτια
αναζητώ τα Νεανικά μου Χαμόγελα,
που θα σκίσουν την Μαύρη Κουρτίνα
της Λήθης και της Αδημονίας μου,
μήπως και αναπνεύσω του Φεγγαριού
και της Πανσπερμίας των Άστρων τ' αρώματα,
που έρχονται από κείθε αψηλά,
που είναι στημένο
του Ουρανού το Ακραίο Χαγιάτι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου