σεργιάνησες τη μέρα
σε κόκκινα,κίτρινα ,κάτασπρα χρώματα.
Αγωνίστηκαν οι στιγμές !
Και στεφανώθηκαν με μυρτιές και δάφνες.
Κορμιά κουρασμένα σκύψαν και φιλήσαν
το χέρι του Καλοκαιρινού σου ουρανού.
Αύριο πάλι το προσκύνημα στη γνώριμη γή
που ξέρει καλά το χνούδι το πυκνό της λιτανείας
να λευτερώνει.
Ποτέ η χαρά δεν θα καταλάβει αν ξεθύμανε
ή ήταν πάντα τόσο μεγάλη
που ένιωθε χαμένη.
Σαν μέλισσα πνιγμένη σε μέλι
ή στην δύνη της φωτιάς του χαμού
που ανάφτει ο νούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου