του Νίκου Καμπά
Κάθε μέρα η ομιλία τριγυρνά,
μα,
το "σ΄ αγαπώ" σαν βλέπεις να κρεμιέται πια στο στόμα,
πιάνομε στα γέλια, τρέμει,κοκκινίζω και
ξανά
αύριο τα ίδια ακόμα.
Όταν παίζουν στ΄ ακρογιάλι είδατε μικρά
παιδιά;
Τρέχουν και το κύμα, μέσα που τραβιέται,
κυνηγούνε.
Κάνει να γυρίσει πίσω; Έξω εις την
αμμουδιά,
όσο τέλος....να βραχούνε.
Με το κύμα της αγάπης έτσι παίζομα τρελά
αν πιο μέσα πνίγοντ΄ άλλοι, στ΄ακρογιάλι
εμείς γελούμε
ως την ώρα καλά πάει το παιχνίδι μας, αλλά,
μη σας μέλει....θα βραχούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου