Χρόνος Ερωτικός (μικρό απόσπασμα)

Β’

Στο υφαντό της μοίρας είμαστε οι κλωστές κι είναι φορές

που του ενός τα χέρια πλέκουν του άλλου το υφάδι

ακόμα κι αν το πνεύμα μου έπαιρνε άλλους δρόμους θα το τραβούσες πάντοτε δικό σου θα το έκανες μπροστά στα πόδια σου

μαζί θα πάμε τυλιγμένοι ο ένας στο λαιμό του άλλου σαν ποτάμια

θα τραγουδάμε κι όταν πέφτουμε στη θάλασσα

με τις πνοές του έρωτα που κύλησαν εντός μας τη διακόσμηση απ’τις βαθιές σπηλιές μας μυστικά που ανταλλάξαμε κι ανέβηκαν τη σκάλα

ας νυχτώνεται ο κόσμος όλος

στον κήπο μας θα παίζουν τα λιοντάρια με τα ελάφια

και θαγεμίζουν τα σταφύλια μας φωτιά

πλάι σε ανίκητες πηγές που αναβλύζουν για να ποτίζονται τα χείλη σου μπρος στην ολότητα

συστρέφεται ο χρόνος όταν σε ψηλαφώ

κάποτε καθώς θα αναλύεται η καρδιά μου τα συντρίμμια της θα ψιθυρίζουν τ’όνομά

σου........