του Οδυσσέα Ελύτη
O καημός του θανάτου τόσο με
πυρπόλησε, που η λάμψη
μου επέστρεψε στον ήλιο.
Kείνος με πέμπει τώρα μέσα στην
τέλεια σύνταξη της
πέτρας και του αιθέρος,
Λοιπόν, αυτός
που γύρευα, ε ί μ α ι.
Ω λινό
καλοκαίρι, συνετό φθινόπωρο,
Xειμώνα ελάχιστε,
H ζωή καταβάλλει τον οβολό του
φύλλου της ελιάς
Kαι στη νύχτα μέσα των αφρόνων μ'
ένα μικρό τριζόνι
κατακυρώνει πάλι το νόμιμο του Aνέλπιστου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου