του Οδυσσέα Ελύτη
ς'
ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
ηλιε νοητε * και μυρσινη συ δοξαστικη
μη παρακαλω σας
μη * λησμοναται τη χωρα μου!
Αετομορφα εχει
τα ψηλα βουνα * στα ηφαιστεια κληματα σειρα
και τα σπιτια
πιο λευκα * στου γλαυκου το γειτονεμα!
Της Ασιας αν
αγγιζει απο τη μια * της Ευρωπης λιγο αν ακουμπα
στον αιθερα
στεκει να * και στη θαλασσα μονη της!
Και δεν ειναι
μητε ξενου λογισμος * και δικου της μητε αγαπη μια
μονο πενθος αχ
παντου * και το φως ανελεητο!
Τα πικρα μου
χερια με τον Κεραυνο * τα γυριζω πισω απ' τον Καιρο
τους παλιους
φιλους καλω * με φοβερες και μ' αιματα!
Μα 'χουν ολα τα
αιματα ξαντιμεθει * κι οι φοβερες αχ λατομηθει
και στον εναν ο
αλλος μπαι * νουν εναντιον οι ανεμοι!
Της Δικαιοσυνης
ηλιε νοητε * και μυρσινη συ δοξαστικη
μη παρακαλω σας
μη * λησμονατε τη χωρα μου !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου