Χριστούγεννα

του Τέλλου Άγρα

Όξω πέφτει αδιάκοπα και πυκνό το χιόνι,

κρύα και κατασκότεινη κι αγριωπή νυχτιά.

Είναι η στέγη ολόλευκη, γέρνουν άσπροι κλώνοι,

μες στο τζάκι απόμερα ξεψυχά η φωτιά…

Τρέμει στα εικονίσματα το καντήλι πλάγι

και φωτάει στη σκυθρωπή, στη θαμπή εμορφιά.

Νά η φάτνη, οι άγγελοι κι ο Χριστός κι οι Μάγοι

και το αστέρι ολόλαμπρο μες στη συννεφιά!

Κι οι ποιμένες, που έρχονται γύρω από τη στάνη

κι η μητέρα του Χριστού στο Χριστό μπροστά.

Το μικρό το εικόνισμα όλ’ αυτά τα φτάνει,

μαζεμένα όλα μαζί και σφιχτά σφιχτά.

Πέφτει ακόμη αδιάκοπο κι άφθονο το χιόνι,

όλα ξημερώνονται μ’ άσπρη φορεσιά·

στον αγέρα αντιλαλούν του σημάντρου οι στόνοι,

κάτασπρη, γιορτάσιμη λάμπει η Εκκλησιά…