ΕΠΙΘΥΡΑ ΧΕΡΑΚΙΑ(απόσπασμα)

του Αλέξανδρου Μπάρα

Στο Φανάρι, στη Σμύρνη και στη Σύρα,

πάντα πολύ σας πρόσεξα,

μπρούτζινα εσάς για κρούσιμο χεράκια

στις ξώθυρες των ήσυχων σπιτιών.

Κλεισμένα,

σας έβαλε ο τεχνίτης να κρατάτε

μια σφαίρα σαν κορόμηλο μικρή.

Στιλβωμένα πάντα περιμένετε.

Ο δρόμος είναι ήσυχος.

Όπου να ΄ναι κάποιος θα ΄ρθει...

Ω επίθυρα χεράκια,

τι ωραίο να ΄στε ανόμοια!

Καθώς τ΄ανθρώπινα,

κανένα σας μ΄ έν΄ άλλο να μη μοιάζει!..

Καθένα  με την έκφρασή σας

σας έκανε ο τεχνίτης:

άλλα βουβά, μικρόχαρα, χυδαία,

με μάταιη δύναμη,

σαν αρπαγμένη

τη μικρή σας σφαίρα

με δάχτυλα σφιγμένα να κρατάτε,

κι άλλα σας αλαφρά, χαριτωμένα,

καθώς κρατάει κρινοδάχτυλος το σκήπτρο

στις παλιές νησιώτικες εικόνες

ο μικρός Ιησούς, αναπαυμένος

στην αγκαλιά της Κεχαριτωμένης...

Στο παράλιο δρόμο ενός νησιού

που τον είχε μαρμαρώσει το φεγγάρι, 

φιλέρημος και μεταμεσονύκτιος

στημένο είχα τ΄ αυτί

ν΄ ακούσω το θεό.