[...]
Αισθάνομαι μόνος
αφού δεν έχει
δεύτερη ζωή ν' αλλάξουμε
και το φεγγάρι
ταξιδεύει πάντα ίδιο.
Σύντροφε
ουρανέ
άλλοτε η
ελπίδα φεγγοβολούσε στα χέρια
κοιτάζω το
σώμα βρίσκω τ' όνειρο
πάει κ' η
αγάπη
χάνεται
σαν το νερό
στην πέτρα.
Τι είναι πια
ένα δέντρο τι είναι τ' ασημένια φύλλα;
Μέσ' στην ορμή
της ερημιάς γινόμαστε διάφανοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου