νοητέ κι ανόητε

Έρωτα νοητέ κι ανόητε .
Τι ζήλεψες που δεν το έχεις
κι έτσι σκορπάς τα βέλη σου ανεξέλεγκτα ..

Έρωτα λογικέ και άλογε .
Που με το μπερδεμένο σου μυαλό ,
μαντάρα τα κάνεις όλα.

Έρωτα σιωπηλέ και λαλίστατε ,
μας κούρασε το άλαλο σου στόμα.
Η άλαλη ψυχής σου , δεδομένου
και της κενής σκέψης σου.

Έρωτα , που στα σπλάχνα σου,
τον πόνο κυοφορείς …
Κι αιτία για πολλά δεινά είναι
η γέννηση του …

Έρωτα ανόητε ,,,
Αν πιο ανόητος δεν ήμουν από σ΄ ΄ ένα
Θύμα σου και θήραμα σου θα ήμουν
Τώρα.
Μα ούτε τώρα,
ούτε ποτέ ,
ούτε για πάντα.
Η ανοησία μου θα με γλυτώνει ,,
Πάντα……..