Φορτώθηκε η εποχή μας με συμπλέγματα
κι εμείς για λάβαρο εστήσαμε σημαίες
που το συμφέρον και την ύλη έχουν έμβλημα.
Παγίδες στέκονται, στη μέση του μυαλού
κι όλο εμποδίζουνε το φως
σαν φίλτρα αθέατα.
Δεν πρέπει άλλο πια
να υποτασσόμαστε στην ύλη
που προσκύνησε ο μισός πλανήτης
κι ο άλλος μισός αργοπεθαίνει.
Ούτε μας παίρνει τα ιδεώδη να πουλάμε
κι αγάλματα να καίμε στην πυρά.
Ήλιο να κατακλύζουμε μας πρέπει εμάς.
Και τρόπαιο να στήνουμε σ' όλο τον κόσμο
τον θησαυρό
πού ΄ναι στις φλέβες μας κρυμμένος.
Την ομορφιά π' ανέκφραστη λουφάζει
να τηνε βγάλουμε σεργιάνι στην Ακρόπολη.
Να τραγουδήσει του Ομήρου μιαν ωδή
για έναν άνδρα που είχε τάξει την «Ιθάκη»
πιο πάνω απ' τις σειρήνες της ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου