Κανείς τους δεν αμφιβάλλει για εμένα
ενώ περιμένουν
(μήπως σας καθυστερώ;)
απαθής να καταπιώ το κώνειο
χωρίς φόβο, χωρίς καν δισταγμό
Τέτοιες στιγμές εκλιπαρούν ειρωνεία
Αφού κι εκείνοι που θα μείνουν γνωστοί
απλώς ως πρόδρομοί μου
με καταδιώκουν στα όνειρα
με παρακινούν
να βάλω τέλος στην εποχή τους
κλειδώνοντας και πετώντας ψηλά
στον αέρα το κλειδί
Ποιος θα το πιάσει όμως
πριν χαθεί
στην ματωμένη καταπακτή
από όπου ανασύρει το νεογέννητο
με το ένα της χέρι η μαμή
Αν στον αέρα δοκιμάσει
να πιάσει με αυτό το χέρι
το κλειδί
ένα από τα δύο θα πρέπει να της πέσει, νομίζω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου