Το τετράδιο με τους στίχους
και το τραγούδι του αποκαρωμένου
τζίτζικα
με κράτησαν κλειστό
στις σκέψεις μου
όλο τ’ απόγευμα.
Τ’ ανοιχτό παράθυρο
με τα επίγεια θέλγητρα του
με κράτησε κλεισμένο
στο δωμάτιο
ενώ εσύ περιφερόσουν
ξυπόλυτη
με τις φίλες σου
στις αμμουδιές
σε θερινά κιόσκια
με δυνατή μουσική.
Θα φύγει κι αυτό το καλοκαίρι
σε μια βουή από
σφυρίγματα πλοίων
παφλασμούς κυμάτων
φωνές παιδιών στις παραλίες
και σαν κολλάζ από εικόνες μπερδεμένες
ηλιοκαμένα κορμιά
Τροχόσπιτα στην άμμο
σκουριασμένες ντουζιέρες στις πλαζ
και δε θα ξέρω
αν με σκέφτηκες σ’ όλες
αυτές τις περιηγήσεις σου
απ’ την πλατεία στα μπαρ
κι απ` το σπίτι σου
στην παραλία
αν αφιέρωσες έστω ένα λεπτό
για να σκεφτείς εμένα
που πέρασα τούτο
τ’ απόγευμα του καλοκαιριού
ολομόναχος
πάνω απ’ το τετράδιο
με τους στίχους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου