Κρατούσες το φως ως σημαία, έτρεχες στα ταπεινά σοκάκια/ ως μικρός
αθλητής, ήθελες να φτάσεις πρώτος τη νίκη/ γελούσες σε κάθε σύννεφο σαν
έρχονταν, έλεγες θα νικήσω/ θα ξεκινήσω πάλι για τη νίκη, ο κόσμος είναι
δικός μου όσο υπάρχω/ δεν απελπιζόσουν ποτέ, ακόμα κι όταν το φαγητό
δεν έφτανε/ ακόμα κι όταν το σπίτι τσακισμένο, το πέρναγε ο άνεμος/
κοιτούσες μια σχισμάδα του ουρανού, ότι ξεπερνούσε ένα σπασμένο
κεραμίδι/ θύμα του χειμώνα, τακτικά -πάντα- έρχονταν και μαδούσε τις
ελπίδες/ ήσουν παιδί του ουρανού και της γης, ήσουν παιδί μας/ σαν φως
έτρεχες στη γη, τη ζωή μας και όλα φώτιζαν."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου