Μην αφήνεστε σ' αυτή την όμορφη νύχτα.
Τα γηρατειά πρέπει να καίνε και να παραληρούν στο δειλινό.
Οργιστείτε, οργιστείτε για το θάνατο της μέρας.
Οι σοφοί μαθαίνουν τελικά πως το σκοτάδι έχει δίκιο,
γιατί οι λέξεις τους δεν έδωσαν ούτ' έφεραν την αποκάλυψη, κι όμως
μην αφήνεστε σ' αυτή την όμορφη νύχτα.
Άνθρωποι καλοί, τελευταίος αποχαιρετρισμός, φωνάζοντας πόσο φωτεινές
οι εύθραυστες πράξεις τους ίσως θα χόρευαν σ' ένα κόσμο αγάπης,
Οργιστείτε, οργιστείτε για το θάνατο της μέρας.
Άνθρωποι άγριοι που άρπαξαν και τραγούδησαν τον ήλιο που πετούσε.
μαθαίνουν, αργά πια, πως θρήνησαν σαν έφευγε,
μην αφήνεστε σ' αυτή την όμορφη νύχτα.
Άνθρωποι ανήσυχοι, κοντά στο θάνατο που βλέπουν θαμπωμένα
μάτια τυφλά φλογίζονται σαν μετεωρόλιθοι μα είναι εύθυμα,
Οργιστείτε, οργιστείτε για το θάνατο της μέρας.
Και συ, πατέρα μου, εκεί πάνω στο θλιμμένο ύψος,
καταράσου, ευλόγησε, εμένα τώρα με τα άγριά σου δάκρυα, προσεύχομαι.
Μην αφήνεσαι σ' αυτή την όμορφη νύχτα.
Οργίσου, οργίσου για το θάνατο της μέρας.
μετάφραση, Βίλκη Αντωνιάδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου