ΓΙΑ ΜΑΣ Η ΑΓΑΠΗ ΚΙ Η ΖΩΗ

Ρόδο της αγάπης,
σε μυρίζει η καλή μου,
όταν μπαίνω στη σκέψη της σαν άνεμος
απ’ τα φυλλώματα του δάσους.

Κι εσύ γίνεσαι το ψιθύρισμα μιας νέας υπόσχεσης,
το χάδι του μηχανισμού της υπομονής.
Μες στη μοναξιά της
να μην μαίνεται ο πόνος
και της χτυπά σαν το βοριά
της καρδιάς τα φύλλα.

Φτάνει πια ο σφοδρός κυματισμός
που τινάζει ψηλά τα κοχύλια του κορμιού της
και γίνεται η ποδιά της έρμαιο της θαλασσοταραχής
των καιρών τ’ αναστέναγμα.

Στείλε, ρόδο μου, μαζί με τη μυρωδιά και μια λάμψη
να φωτίζει ο δρόμος της,
να μην της μπαίνουν σκοτεινές σκέψεις
και χτίζει παράλογους φόβους.
Για να μη χάνει την ελπίδα της χωρίς λόγο
πως τ’ όνειρο της αγάπης μας -τάχα...
δεν θα ξαναγεννηθεί.

Παραπληροφόρηση!

Για μας είναι η αγάπη και η ζωή.

Για μας θα υπάρξουν τόσα ρόδα
που στον κήπο της αγάπης μας
θα μας αναστήσουν,
με τα σεντόνια του έρωτα,
την έγνοια τους να δείξουν,
να μην αφήσουν να γενεί ο κόσμος ένα σάπιο μήλο,
που θα πάψει να ελκύει τον άνθρωπο
σε χρόνους δύσκολους κι ανέραστους.

Γιώργος Καραγιάννης