Να μπορείς τον φόβο να νικάς / Καλαϊτζάκη Κατερίνα

Άπλωνε ο ήλιος στο νερό
ένα κατακόκκινο υφάδι
γίνονταν το δάκρυ σου πετράδι
για να ξεγελάει τον καιρό.

Έφτανε το κύμα στην ακτή
έπαιρνε μακριά κάθε σου θλίψη
κι ένα σ άφηνε κοχύλι που χε κρύψει
να κοιτάς, να νιώθεις δυνατή.

(για) Να μπορείς το φόβο να νικάς
βρες έναν γκρεμό να περπατήσεις
τις βαθιές πληγές σου ν αγαπήσεις
μνήμες που πονάνε μην κρατάς.

Κι ό,τι η ζωή σου χει στερήσει
όσα σου χει η μοίρα αρνηθεί
αν τα βρεις σε χάραμα βαθύ
θα χεις τόν παράδεισο κερδίσει...!