αναμοχλεύει τα χαμένα και τις λύπες
υγρά τα μάτια, κατακόκκινες τουλίπες
σε ποιον θεό άξιζε να θυσιαστείς;
δυο καλώς όρισες και μια ζεστή αγκαλιά
κύμα με γνώρισες σε μιαν ακρογιαλιά
χωρίς ντροπή να σου μαθαίνω την αγάπη.
σε μια στιγμή μου έχεις μείνει χρόνια χίλια
πάνω σε μνήμες περπατάς και σε κοχύλια
σ' έρημους δρόμους και σε ώρες αδειανές...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου