ΘΕΜΕΛΙΟΙ ΛΙΘΟΙ: Συλλογικό ποιητικό έργο με μονόστιχα ποιήματα 67 ποιητών σε επιμέλεια του Δημητρίου Γκόγκα (ISBN: 978-9925-7723-0-8) (Α΄μέρος)

ΘΕΜΕΛΙΟΙ ΛΙΘΟΙ
(Α΄ μέρος)

67 ΠΟΙΗΤΕΣ και ΠΟΙΗΤΡΙΕΣ

σε μονόστιχα ποιήματα 

ISBN: 978-9925-7723-0-8

Τίτλος:  Θεμέλιοι Λίθοι

Συγγραφείς:

Η ιδέα της δημιουργίας αυτού του διαδικτυακού βιβλίου ανήκει στον κ. Δημήτριο Γκόγκα.

Συγγραφείς είναι οι ποιητές, οι ποιήτριες και γενικότερα οι λογοτέχνες που παραχώρησαν και διέθεσαν τα μονόστιχα ποιήματά και στους οποίους ανήκουν τα πνευματικά δικαιώματα.

Επιμέλεια Έκδοσης: Δημήτριος Γκόγκας

e-mail επικοινωνίας: dimitriosgogas2991964@yahoo.com

Copyright 2020 © Δημήτριος Γκόγκας

ISBN: 978-9925-7723-0-8

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική του περιεχομένου του βιβλίου με οποιοδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή άλλο, ή  η μετάδοση του βιβλίου ή μέρους του με οποιοδήποτε μέσο και σε οποιαδήποτε μορφή με τη γραπτή συγκατάθεση του έχοντος της ιδέα της δημιουργίας ή την αναφορά στην πηγή. Η παρούσα δημιουργία δημοσιεύτηκε, αναρτήθηκε και κοινοποιήθηκε για πρώτη φορά, τον Αύγουστο, στα παρακάτω Ιστολόγια:

Ø  Οι Ποιητές που αγάπησα και άλλες μικρές και μεγάλες Ιστορίες λόγου (Ανθολόγιο Ποίησης)

Ø  Κυπρίων Ποίηση και άλλες (μικρές και μεγάλες) ιστορίες λόγου

Επίσης στο ιστολόγιο : Κυπρίων Ποίηση και άλλες (μικρές και μεγάλες) ιστορίες λόγου δημοσιοποιήθηκαν ξεχωριστά οι ποιήσεις των Κυπρίων Ποιητών/ Δημιουργών.

   Τέλος πρέπει να επισημάνουμε ότι αντίγραφο του παρόντος βιβλίου απεστάλη ηλεκτρονικά και σε μορφή Word σε όλους τους συμμετέχοντες Δημιουργούς και Ποιητές.

Διατίθεται δωρεάν από ποιητικές και γενικότερα λογοτεχνικές σελίδες του διαδικτύου.

Εισαγωγικό

    Πηγή έμπνευσης για την δημιουργία αυτής της ανάρτησης αλλά και του διαδικτυακού βιβλίου ήταν μία ανταλλαγή απόψεων που είχα με έναν άγνωστο αναγνώστη στο διαδίκτυο με αφορμή την δημοσίευση εκ μέρους μου αναρτήσεων στο ιστολόγιο : Οι ποιητές που αγάπησα και άλλες μικρές και μεγάλες ιστορίες λόγου (Ανθολόγιο Ποιήσεως),  μεμονωμένους στίχους από ποιήματα διαφόρων ποιητών και ποιητριών. Η ολιγόλογη συζήτηση είχε να κάνει με την δημιουργία της μονόστιχης ποιήσεως. Έτσι απευθύνθηκα σε όλους τους φίλους και μη ποιητές και ποιήτριες και η ανταπόκριση ήταν και άμεση αλλά και πολυάριθμη όσο αφορά τον αριθμό των μονόστιχων ποιημάτων. Σε λίγες ημέρες συγκεντρώθηκε αρκετό υλικό ικανό να γεμίσει τις σελίδες αυτού του e-book.

    Τι είναι Μονόστιχο Ποίημα; Αυτό που μπορούμε να κατανοήσουμε αναλύοντας την λέξη μονόστιχο. Ένα ποίημα που αποτελείται από ένα στίχο με αυτοτελές νόημα. Μπορεί όμως ένας και μόνο στίχος να αποτελέσει μορφή ποίησης και να επισημοποιηθεί ως ενότητα στο λογοτεχνικό αυτό είδος ή τελικά είναι απλώς ένας άλλος ιδιαίτερος τρόπος  που μπορεί να εκφραστεί, να εκδηλωθεί από τους λογοτέχνες η ποίηση; Όπως και να έχει δεν θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι το μονόστιχο ποίημα είναι ένα ανάπηρο ποίημα ή μια ακρωτηριασμένη σκέψη.  Το αντίθετο, το μονόστιχο ποίημα μπορεί να εκφράσει ένα βαθύτερο νόημα, μια νόηση με αρχή μέση και τέλος και να αποτελέσει γιατί όχι τη βάση, τον θεμέλιο λίθο για την συγγραφή ενός ποιήματος με τη μορφή που γνωρίζουμε. Ίσως δε, να αποτελεί και μια επικίνδυνη πρόκληση για τον ποιητή ή γενικά για τον λογοτέχνη να ασχοληθεί με το μονόστιχο ποίημα καθώς θα πρέπει να συρρικνώσει μια ιδέα μέσα σε ελάχιστες λέξεις. Μη λησμονούμε τις παροιμίες, τα αποφθέγματα, τα ρητά που μπορεί να μην αποτελούν ποίηση, είναι όμως ολιγόλογες δημιουργίες που κεντρίζουν το μυαλό και δίνουν υλικό για σκέψη και  πνευματική ανάπτυξη.

Ας παραχωρήσουμε λοιπόν λίγο χρόνο από τον χρόνο μας, για να αναγνώσουμε τις νοηματικές μονάδες που διέθεσαν οι ποιητές και οι ποιήτριες και αφεθούμε στη ποιητική τους γλύκα.

Δημήτριος Γκόγκας

Συμμετέχουν οι παρακάτω ποιητές και ποιήτριες:

1.     Χριστιάνα Αβρααμίδου

2.     Φωτεινή Κουφογάζου - Αγγουριδάκη

3.     Χρήστος Αλεξιάδης

4.     Λευτέρης Ασπρόπουλος

5.     Λίνα Βαταντζή

6.     Γιάννης Βέλλης

7.     Πέτρος Κ. Βελούδας

8.     Σοφία Σκουλίκα – Βέλλου

9.     Πάμπος Βοσκαρίδης

10.                        Βασίλης Γεργατσούλης

11.                        Εύα Γεωργίου

12.                        Γεωργία Γιαμπουράνη

13.                        Δημήτριος Γκόγκας

14.                        Μαρία Γκουτζαμάνη

15.                        Μαίρη Γραμματικάκη

16.                        Αγγελική Γραφάκου

17.                        Ελένη Δημητριάδου – Εφραιμίδου

18.                        Άννα Ζανιδάκη

19.                        Σοφία Θεοδοσιάση

20.                        Κλεονίκη Καλαμαρά

21.                        Αλεξία Καλογεροπούλου

22.                        Γιώργος Ελευθ. Καραγιάννης

23.                        Ανδρέας Καπανδρέου

24.                        Κώστας Κατσώνης

25.                        Δημήτρης Κολιδάκης

26.                        Δέσποινα Κωνσταντίνου

27.                        Βαγγέλης Μακρίδης

28.                        Σταυρίνα Λαμπαδάρη

29.                        Γιάννος Λαμπής

30.                        Ιωάννης Μασμανίδης

31.                        Κατερίνα Κωνσταντίνου -Μάτσιου

32.                        Αλεξάνδρα Μπακονίκα

33.                        Εύα Νεοκλέους

34.                        Αντρούλλα Θεοκλή – Νικηφόρου

35.                        Μιλτιάδης Ντόβας

36.                        Λεωνίδας Οικονομίδης

37.                        Άντρη Περικλέους- Ονουφρίου

38.                        Μαρούλλα Πανάγου

39.                        Χριστόφορος Παντελή

40.                        Αδελαίδα Παπαγεωργίου

41.                        Ιωάννα Παπαντωνίου

42.                        Χάρης Παπασάββας

43.                        Χρήστος Παπαχρυσάφης

44.                        Γιάννης Παρασκευόπουλος

45.                        Πάνος Παρασκευάκος

46.                        Γιούλα Πατσαλίδου

47.                        Γρηγορία Πελεκούδα

48.                        Νίκος Πενταράς

49.                        Δέσπω Πηλαβάκη

50.                        Λουκία Πλυτά

51.                        Τζούλια Πουλημενάκου

52.                        Γρηγόρης Σακαλής

53.                        Νικόλας Σαλίβερος

54.                        Αντώνης Σαμολαδάς

55.                        Θανάσης Καραθύμιος - Σεκλιζιώτης

56.                        Ελένη Σέττα

57.                        Νίκη Σκουτέρη

58.                        Μαίρη Σουρλή

59.                        Παυλίνα Στυλιανού

60.                        Ελένη Σωφρονίου - Στρατή

61.                        Γεώργιος Τασούδης

62.                        Σωτηρούλα Τζιαμπουρή

63.                        Ρούλα Τριανταφύλλου

64.                        Τάκης Τσαντήλας

65.                        Πέτρος Τσερκέζης

66.                        Ελένη Τυρίμου

67.                        Βαγγέλης Φίλος

 ***

Φωτεινή Κουφογάζου – Αγγουριδάκη

«Γεμάτη Μαραθώνες η πατρίδα... έρμαιες κι αφύλακτες διαβάσεις μες στο χρόνο»
*
Οι ηθικά σκεπτόμενοι άνθρωποι, είναι εγκλωβισμένοι στο κουκούλι της απολυταρχίας τους.
*
Πως τα γαζώνουν όλα οι άνθρωποι..ριπές κέρδους οι εντυπωσιακές φωνές  τους.
*
Η φολιδοποίηση, μας έγινε δεύτερο πετσί...
*
Τα πάντα δείχνουν από αρχής, μα ...εμείς, μονίμως εθελοτυφλούμε.
*
Η Ομορφιά μαθές, χαλάστηκε μες στα πολλά της παινέματα.
*
Η ζωή μεθάει εκείνους, που τη γιορτάζουν διακαώς.
*
Χάθηκα...στο μεγάλο ωκεανό που μονάζει η θλίψη μας.

*
Στα χέρια σου ακουμπάω τη λύπη μου ακόμα κι ας μην είσαι εδώ.

*

Των «κολασμένων» η ψυχή βρυχάται και σταυρώνεται νυχθημερόν.

Χρήστος Αλεξιάδης

Χίλιες φορές το φτιάχνουμε κι άλλες τόσες το χαλούμε.

*

Το τέλειο είναι μάτια μου η πιο στυγνή παγίδα.

*

Το ότι μοιάζεις με κάποιον δεν σημαίνει ότι ταιριάζεις.

*

Της πλησμονής ο άμβυκας καλησπέρες να βροχοσταλίζει..

*

Στα ατελή είναι η ζωή και η σαγήνη

Λευτέρης Ασπρόπουλος

Σε ποθώ μονορούφι, δε μου αρκείς στάλα-στάλα.

*
Πρέπει να πουλήσουμε ακριβά κάθε δευτερόλεπτο.

*

Δεν προσδοκώ, εξεγείρω ανάσταση παρόντος.

*

Ζήσε απλά, απλά ζήσε

Λίνα Βαταντζή

Λογική και πάθος σε αλληλοσπαραγμό.

*

Συνθέσεις στιγμών το πέρασμα της ζωής.

*

Πάγος χειμωνιάτικης αλκυονίδας είναι η ψυχραιμία.

*

Κλαδιά στον άνεμο βοούν οι επιθυμίες.

*

Συντρίμμια καθαρίζω, της παραπλάνησης και προσβολής.

*

Έρμαιο στον χρόνο το σχήμα της αγάπης.

*

Επιπλέει στο ρυάκι μέχρι τη λίμνη, το γιασεμί.

*

Τη σιωπή με ελπίδες γεμίζω

Γιάννης Βέλλης

Πάλι οι σκέψεις μοιράζονται, με τη θάλασσα.

 *

Ίσως η απάντηση δεν θα έρθει ποτέ, μα περιμένεις.

*

Μπερδεύτηκαν οι αναμνήσεις με τις συνήθειες και ξεψυχάνε.

*

Πόσο λείπει ο ουρανός, όταν τον τρώνε τα σύννεφα.

*

Άλλη μια νύχτα που περιμένει, κάποιο ξημέρωμα.

*

Αισιοδοξούμε ότι αλλάξαμε, τόσο, όσο να μη πληγωθούμε.

*

Μια παγίδα η νίκη, για νικητές και νικημένους.

*

Αχαρτογράφητα τα μέρη που προσκυνάς, μα χάνεσαι.

*

Οι ρόλοι άλλαξαν, μόνο εσύ ακόμα νιώθεις ίδιος.

*

"Μόνο να μοιραστούμε την Άνοιξη, ήθελα.

*

Αν λείψω, να μαζέψεις τις εποχές που ξεχάσαμε.

*

Περίεργο να σε κυνηγάνε τα όνειρα και εσύ να κρύβεσαι στη νύχτα.

*

Αν περισσεύουν οι λέξεις, ας τις μαζέψουμε σε μια γωνιά.

Πέτρος Κ. Βελούδας

Στον ίσκιο των ματιών της, κρύβεται συχνά ο ματαιόδοξος φόβος της

*

Οι φιλοφρονήσεις συχνάζουν σε κοσμικές καταιγίδες

*

Τα ζωγραφισμένα χαμόγελα των βασανισμένων ψυχών, τυπώνονται στη μοναξιά τους

Σοφία Σκουλίκα – Βέλλου

Εγώ είμαι η συνείδηση σου η σβησμένη.

*

Σκάει κύμα ύπουλο που πονεσιὰ για ναυτικούς δεν έχει.

*

Δεν ζεις σε κόσμο μαγικό στο έχω πει από καιρό.

*

Πρόσεχε κλέβεις τις ανάσες μου με τα χαμογελά σου.

*

Σου το χω πει θα στο ξαναπώ το ψέμα δεν το συγχωρώ.

*

Μένει μια ξεθωριασμένη πινακίδα που γράφει σε αγαπώ.

*

Η αγάπη σου είναι σπανιόλο χρυσαφί.

*

Της γέννησης χάραγμα νόθο η πρώτη λέξη.

Πάμπος Βοσκαρίδης

Εκεί που θάβουν οι νεκροί τους ζωντανούς τους.

*

Πως τάχα φεύγουν οι νεκροί δεν είν’ αλήθεια.

*

Τους ζωντανούς αφήνουν οι νεκροί να φύγουν.

*

Οι ζώντες είν’ αυτοί που τους νεκρούς εγκαταλείπουν.

*

Δεν είσαι μόνος, εδώ είμαι 'γω μου ψιθυρίζει η μοναξιά.

*

Παλίμψηστον άνθρωπος ον βιωμάτων.

*

Σκιά φωτός ατίμητον δώρον

*

Ξέρουν άραγε τα΄αηδόνια πως φλυαρούν οι ποιητές;

Βασίλης Γεργατσούλης

Μη δαγκώνεις τις λέξεις γιατί ματώνουν.

*

Ξαποσταίνω στη σκιά της αγάπης.

*

Οι πιο μελωδικές σιωπές στα μάτια σου.

*

Πολύπλευρα αναλφάβητοι μας κυβερνούν.

*

Πίσω απ’ την ομίχλη φωλιάζει ένα τίποτα.

*

Ταλαντευόμαστε ισορροπώντας.

*

Όλα όσα έχω να πω, τα χωρά μόνο ένας στίχος.

*

Εγώ ο φλύαρος να γράφω μονόστιχα…

*

Το αμύγδαλο μαγεύτηκε απ΄ τον ήλιο και βγήκε απ΄ το ρούχο του. 

Γεωργία Γιαμπουράνη

Ποίηση  είναι ένα δάκρυ στο  Σύμπαν που δεν  στερεύει ποτέ!...

*

Άκουσα  τον ήχο  της σιωπής και  γαλήνεψα.

*

Μην  ενοχλείς  την ησυχία…  Άστην  να κοιμηθεί  ήσυχη απόψε.

*

Ένα  δάκρυ έσταξε στον ωκεανό και η θάλασσα  γαλήνεψε.

*

Αύριο θα κηδέψω την θλίψη και θα είμαι ευτυχισμένη.

*

Στάλες  βροχής που σαν  αγγίζουν τη θάλασσα διαμαντένιοι σταυροί γίνονται!

*

Είχα  ξεχάσει πως αρκεί μονάχα ένα  λουλούδι για να ομορφύνει η γη.

*

Όταν τολμήσω να με γνωρίσω θα σε γνωρίσω κι  εσένα ψυχή του κόσμου!

*

Εξαφάνισε τα όρια και τις μορφές και άγγιξε την πραγματικότητα.

*

Πρόσεξε… οι λέξεις έχουν ήχο και άρωμα.  Έλκουν και απωθούν…

*

Ο Αέρας τραγουδάει τις μνήμες των προγόνων και η ζωή γίνεται πιο  σοφή.

*

Έγειραν τα κλαδιά  των δέντρων να δουν τους ανθρώπους και τα άνθη τους μαράθηκαν!

*

Λίγο πριν το  θάνατο γίνονται τα άπλα σπουδαία!

*

Στο τέλος της ζωής  έμεινε μια άδεια γη και ένας   ξύλινος Σταυρός, να θυμίζει τη  θυσία!

*

..σαν  πεθαίνω φεύγω  στους ουρανούς. Εκεί βρίσκω τις ρίζες μου και ξαναγεννιέμαι

*

Ο  χρόνος ταξίδευε αιώνια … έφτασε στο ΤΈΛΟΣ. Αύριο θα γυρίσει στην  ΑΡΧΉ !

*

Και  η Δημιουργία μου  ψιθύρισε: '' γεννήθηκες για να επιστρέψεις στην  Αρχή μου''

Δημήτριος Γκόγκας

12 Μονόστιχα για τους Μήνες

Των χρόνων μας η αρχή, αιώνια με τέλος μοιάζει

*

Φλεβάρη ο έρωτας χτύπησε, έμεινε μισός κι απέκτησε άλλοθι

*

Μοιραία τον Μάρτη ή πολύβουη άνοιξη ανασταίνει Χειμώνα

*

Πελεκητοί σταυροί, αίμα στα δάκτυλα κι ο Απρίλης ανασαίνει

*

Ήλιος τρανός καημούς ευτυχεί και των ερώτων του Μάη

*

Κρυφοκοιτάζουν τα όνειρα στου πύρινο εφιάλτη του Ιούνη

*

Ένα μικρό κυκλάμινο φυτεύτηκε στη ξέρα του Ιούλη

*

Ένας ο μήνας Αύγουστος κι η Παναγιά μας ταίρι

*

Έτσι ζούσε στον ένατο, μ΄ ένα ποτήρι κρασί υψωμένο στην υγειά όλου του κόσμου

*

Στης ρότα του χρόνου λέγοντας όχι κρατούσε σημαία τη θέση του

*

Ένα βήμα πριν το τέλος δοκίμαζε τις αντοχές του

*

Σαν μια νιφάδα έλιωνε το φωτεινό άστρο του χρόνου.

***

Μαρία Γκουτζαμάνη

Δολοφόνοι συναισθημάτων οι σιωπές της καρδιάς μου.

*

Νικώ το χρόνο στις μνήμες των αγγιγμάτων σου.

*

Παθιάζεται η λύτρωση να ερωτοτροπεί με το τέλος.

*

Αμφιταλαντευόμενες αποφάσεις ζωής, αποτέλεσμα σύμπραξης δολοπλόκων «εάν»

*

Τρέφω την παρουσία σου στο μυαλό μου με χυμούς της καρδιάς.

*

Η ηθική των πολλών, δυνάστης της ανθρώπινης ύπαρξης.

*

Ένα γυναικείο δάκρυ, όλη η αλμύρα της θάλασσας.

*

Γδύνω το Εγώ μου μπρος στην απόλυτη ταύτιση του Εμείς.

*

Ακολουθώ τη μοναξιά μου στα παγωμένα όνειρα μου.

*

Λάτρεψα εμένα μέσα από σένα.

*

Κι αν κίνησα για θάλασσες αχαρτογράφητες είναι γιατί στα γνώριμα νερά δεν χόρτασε κολύμπι η ψυχή μου.

*

Σε κατακτώ μέσα από τις πεθυμησιές της ψυχής μου.

*

Και σαν γυρνάς στο παρελθόν αφουγκρασμός ψυχής ο απόηχος των αναμνήσεων.

*

Υπέροχο δημιούργημα η μοναδικότητα όταν η ασυμβατότητα δουλευτεί με μαεστρία.

*

Η ψυχή της αδάμαστη χορεύει στην αιωνιότητα της στιγμής.

*

Εκλιπαρούσε τη σιωπή να μαζέψει τα απομεινάρια της απογοήτευσης.

*

Η διεκδίκηση ξεκινά μέσα από κάθε πτώση.

*

Απαξιωτική ή συμπεριφορά σε χρόνο και θάνατο σαν ξεπερνάς το γήινο στοιχείο.

*

Σύντροφος πιστός, συνοδοιπόρος σοφός η μοναξιά στο διάβα της ζωής μου.

*

Τον έγδυνε με το βλέμμα της και φάνταζαν υπέροχα τα εσώψυχά του.

*

Τρυγώ τις στιγμές μου μέσα από κάθε βλέμμα μου.

*

Χαράζω τις λέξεις στο χαρτί για να θυμάμαι μέσα από τους άλλους πως υπήρχα.

*

Ζωή… ένα ποντάρισμα του κόκκινου στη ρουλέτα του χρόνου.

*

Είναι κάτι γυναίκες κύματα… που σε παρασέρνουν σε αχαρτογράφητα νησιά του νου.

*

Κι ήρθε η σιωπή… απλόχερη, ανέμελη, και πράα… αθόρυβα να τη σκεπάσει στοργικά, το βάλσαμο της λήθης να ρίξει στις πληγές της.

*

Λάτρης των προκλήσεων η ψυχή μου.

*

Μίλα μου για κείνη την ώρα του πάθους που η καρδιά πυρακτώνει το Σύμπαν.

*

Ακούω το βογγητό των ψυχών να θορυβεί στη σιωπή.

*

Νυχτώνει… η ανασφάλεια κυριεύει απλόχερα την αυριανή μέρα που ξημερώνει.

*

Αντίκρισε το φεγγάρι και χαμογέλασε ενώ η σιωπή πάλευε να σαγηνεύσει το χρόνο.

***

Μαίρη Γραμματικάκη

Οι διαφορετικές ζωές μας συμπυκνώθηκαν στις μικρές κοινές στιγμές μας κι απέσταξαν Αθανασία.

*

Τι κι αν ήρθε φθινόπωρο αφού έχω να προσδοκώ μιαν άνοιξη κι έναν ήλιο μεσοκαλόκαιρου στα μάτια σου να ζήσω;

*

Χαρτογράφησα στις πλάτες σου την οικουμένη και πάνω στα στήθη μου ζωγράφισες όλα όσα δεν χάρηκες μαζί μου χαμένα σε λεηλατημένες ώρες!

*

Στάμινα ζωής κάθε μας ματαντάμωμα!

*

Πισωγύρισμα δεν έχει η Σταύρωση μα μόνη ελπίδα την Ανάσταση.

*

Ούτε χρόνος, ούτε χώρος αναμεσίς μας μόνο σκληροί άνθρωποι και καιροί μας χωρίζουν μα εγώ πάντα για σένα το αταίριαστο νικώ!

*

Γενναιόψυχη και Magnanimus έμεινα μέχρις εσχάτων και με το μέτωπο ψηλά επέλεξα να βαδίσω για την Αθανασία.

*

Ο λογισμός ξέσφαλε τον δρόμο από της επιβίωσης της ανάγκες και λάθεψε τον δρόμο της καρδιάς.

*

Η αγάπη δεν προστίθεται παρά μόνο πολλαπλασιάζεται κι ενίοτε μοιράζεται μα μόνο σε πολλούς στους χαλεπούς καιρούς!

*

Καρδιές που κοντοσίμωσαν πάντα θα κρατούν υπερκόσμια επικοινωνία ακόμη και σε παράλληλα σύμπαντα.

*

Καμιά απώλεια δεν είναι εις μάτην κι ο θάνατος ιπποτικά φέρεται στη θυσία.

*

Η άδολη αγάπη ματώνει κι η προδομένη αγάπη εξαγνίζεται.

*

Ας μείνουμε εδώ αγκαλιά κάτω από τη στέγη έναστρου ουρανού να ζεσταθούμε κορμί με κορμί να ενώσουμε καρδιά με καρδιά χέρι με χέρι να βγούμε στον κόσμο δυνατοί στο «εμείς μαζί» στην επόμενης ημέρας τη χαραγή!

*

Σμίγουν τα σύμπαντα όταν κοντοσιμώνουν οι ψυχανεμισμένοι!

*

Να σεργιανάς εκεί όπου ο Έρωτας δεν είναι κι όπου η Αγάπη όρια δεν γνωρίζει!

Αγγελική Γραφάκου

Μια σύντομη αιωνιότητα ή μια ατέλειωτη στιγμή;
*
Οι λέξεις είναι ατελείς αλλά τις έχουμε ανάγκη.
*
Απελευθερωμένη μνήμη ή πεισματάρικη αμνησία;
*
Οι λέξεις αιωρούνται βουβά στο στόμα, μέχρι να γίνουν γενναίες.
*
Δεν βαδίζεις την αλήθεια, βαδίζεις στην πραγματικότητα που θέλεις να ζήσεις και που αντέχεις.
*
Έχει και η σιωπή τα καλά της, αλλά χρυσός δεν είναι..
*
Χωρίς λευκά ψεύδη, μήτε ο Θεός στέκεται.
*
Μια μακριά αλυσίδα με πυρακτωμένες ώρες, η ζωή..

Άννα Ζανιδάκη

Της θάλασσας η τρικυμία αντάριεψε το συφερτό της, σε έντονους ρυθμούς.

Καμαρώνει ο γονιός για την άνοδο του παιδιού του, μέσω του χαρακτήρα του.

Τρελάθηκε η φύση, αφότου ο άνθρωπος έκανε έντονη την παρέμφαση του.

Στρώθηκαν τα κιλίμια της γνώσης, μα ξέφτισε η λογική με τα αποπαίδια της πτώσης τους .

Παραμέρισε ο έντιμος βίος, το απονενοημένο διάβημα των ελευθερίων ηθών.

Σκάλα ανέβηκε η θέληση με την προτροπή της αυτογνωσίας της.

Μαραμένα στέκουν στα παρτέρια τα ζουμπούλια, απρόθυμα να ευωδιάζουν ξανά.

Μάτωσε η κλεψύδρα του χρόνου, εφόσον αιμορραγεί συνεχώς η πορεία της στην καταστροφή.

Κατακλύζει η πρόοδος την ανάπτυξη, μα η κατάντια της συσσώρευσης λαού, αποδεικνύει τη συμφορά της.

Μερίσματα ένα σωρό, σε διαπραγματεύσεις και συγκλίνουσες πορείες ζωής και επανόδου αυτής.

Σαθρά τα θεμέλια μιας πατροπαράδοτης ως τώρα στάσης και κατάστασης ζωής..με φόβο και ενοχικό σύμπλεγμα, την αποπομπή της.

Μακάριοι όσοι βεβηλώνουν τις μνήμες τους, εξαιτίας, των πνευμάτων, άκυρων και άκαιρων πάντα.

Στροφή πλεύσης κρίσης πιστεύω να   γιγνώσκει ο άρχων της γης, εφόσον εξιλεωθούν οι αμαρτίες μας.

Δεν έχει σημασία το τι πρέπει, μα αρκεί να το πραγματοποιήσουμε ρισκάροντας στα θέλω μας.

Τεράστια η απολαβή της ψυχής μας, ενόψει της καθαρότητάς της και της ανάτασής της.

Σοφία Θεοδοσιάδη

Πριν σε δικάσει ο χρόνος βρες καιρό

*

Τα Καλοκαίρια είναι ο δρόμος μου της παιδικής καταφυγής μου

*

Η αλήθεια κρύβεται εκεί όπου ξεπλένεται η ψυχή

*

Βραδιάζω με τα γιασεμιά τη νύχτα σε ανθίζω

*

Εάν ελάχιστος περπάτησες εις τη ζωή θα απογραφείς ολίγος

Κλεονίκη Καλαμαρά

Αμφισβητώ τα λάθη σου, ίσως γιατί δεν έχεις.

*

Δυο πράγματα έχω που πονούν μα χωράει μόνο το ένα.

*

Η εξουσία δίνεται σε αυτούς που δεν υπάρχουν.

*

Προσπαθώ να μετρήσω τα χρόνια με τα δάχτυλα αλλά δεν φτάνουν.

*

Κλείδωσα το συρτάρι της ψυχής κι εσύ το έσπασες να δεις.

*

Πολλές οι πίκρες, ένας ο θάνατος.

*

Δεν φοβάμαι τη νύχτα μόνο τα σκοτάδια της.

Αλεξία Καλογεροπούλου

Δεν ζούσα από τον φόβο μην πεθάνω.

*

Να ζεις την κάθε μέρα όπως είναι, χωρίς μεγάλους στόχους.

*

Ρίξου με τόλμη στη ζωή και ό,τι έχει θα σου δώσει.

*

Μιλούσε τόσο πολύ για τη ζωή που δεν πρόλαβε να την ζήσει. 

*

Κι αφού ασχολήθηκα με όλα τ' άλλα, χρόνος δεν έμεινε για μένα.

Γιώργος Ελευθ. Καραγιάννης

«ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΕΙΝ’ Η ΖΩΗ, ΞΕΚΙΝΑΣ ΚΑΙ ΦΕΥΓΕΙΣ»

Με χαμηλές πτήσεις δεν λευτερώνεσαι.

*

Μέρες που μοιάζουν με καλοκαίρια γρήγορα τελειώνουν.

*

Αν δεν περάσει πόνο η αγάπη, δεν στεριώνει.

*

 Όλα έχουν τη σημασία τους, τίποτα δεν γίνεται τυχαία.

*

Κανείς δεν ξέρει, τι θ’ ακολουθήσει μετά το επόμενο βήμα.

*

Κάπου κάπου ν’ αφήνεις την πόρτα μισάνοιχτη.

*

Πέλαγος η ομορφιά και μέσα της ανακαλύπτουμε και άλλη ευτυχία.

*

Ό,τι αγαπήσαμε και ό,τι θ’ αγαπήσουμε, δεν θα πάει χαμένο.

*

Κάθε στιγμή είναι μοναδική και να την απολαμβάνουμε.

*

Ας είναι ψέμα η ζωή, την αγαπάμε.

*

Δεν θα μιλούσαμε για το φως, αν δεν το είχαμε δει.

*

Απ’ αυτά που ζεις, μαθαίνεις καλύτερα να κρίνεις.

*

Τι κι αν το κύμα αφρίζει απ’ την οργή, θα βρει στεριά να στρώσει.

*

Σου στέρησαν τη χαρά και το γέλιο, να μη νιώθεις άνθρωπος.

*

Ρίξε αλλού τη ματιά, όταν δεις πως η αλήθεια σκοτώνει.

*

 Όταν το βλέμμα δεν αγγίζει τον ορίζοντα, θα πάψεις να υπάρχεις.

*

Όλα έχουν τη σημασία τους, τίποτα δε γίνεται τυχαία.

*

 Όταν τα λούλουδα ανθίζουν, γελούν κι οι γειτονιές.

*

Κάθε στιγμή είναι μοναδική και πρέπει να την απολαμβάνουμε.

*

 Ό,τι αγαπήσαμε και θ’ αγαπήσουμε, δεν πάει χαμένο.

*

Πολλά φαινόμενα μας ξεγελούν και πέφτουμε στην παγίδα τους.

*

Ν’ αφήνεσαι στην άλλη μεριά του βουνού που λάμπει ο ήλιος.

*

Κάποιες αναμονές έχουν την πίκρα του καφέ και δεν τις ορίζεις.

*

 Ποια θάλασσα είναι βαθύτερη απ’ τα θλιμμένα σου μάτια;

*

Του τέλους το φως ολίγον και ανεπανάληπτον.

*

Τα όνειρα που άξιζαν, δεν σβήνουν με τα χρόνια.

*

Ανοιχτό παράθυρο η καρδιά, τη θάλασσα μέσα της φέρνει.

*

Βαρύ το δάκρυ που αναβλύζει απ’ της ψυχής τα βάθη.

*

Θα ’ρθει στιγμή που όσοι σε «κατάλαβαν», δεν θα σε ξέρουν.

*

Δεν αλλάζουν οι άνθρωποι, ξαναγυρνούν στα ίδια.

*

Δεν είναι κι εύκολο ν’ ακούς την καρδιά σου.

*

Ένα παιδί κουβαλάς μέσα σου και το στηρίζεις.

*

Μπορεί ο έρωτας να γίνει ο καλύτερος ζωγράφος και να σε δελεάσει.

*

Η αγάπη κι αν πληγωθεί, συνεχίζει το δρόμο.

*

 Η ελπίδα πάντα θα βρίσκει ραγίσματα στην καρδιά να μπαίνει.

*

Μες στο γαλάζιο, η λευκότητα συναρπάζει.

*

Γίναμε μια θάλασσα μαζί, αλλά το κύμα δεν μας άντεξε.

*

Μόνο για τις απολαύσεις μας δεν είμαστε υποκριτές.

*

Όσο κι αν η αγάπη πληγώνεται, ξέρει να συνεχίζει.

*

Σε ποιο όνειρο μπήκες να το καλέσω να σ’ έχω;

*

Τι κι αν δυο θάλασσες μπήκαν ανάμεσά μας, δεν θα χαθούμε.

*

Είσαι έρωτας όμορφος, μυστήριος και με πλανεύεις.

*

Κοντά στη αυγή, τα όνειρα της νύχτας αργοσαλεύουν.

*

Την αγάπη μου την έκανα θάλασσα, να σ’ έχω στην αγκαλιά μου.

*

Τις νύχτες που ο βοριάς λυσσομανά, σαν κεριά οι μνήμες σιγοκαίνε.

*

Στα χρόνια που ’παιζες παιδί, πάντα θα γυρνάς.

*

Μπήκαν σύννεφα ανάμεσά μας και χάσαμε τον ήλιο.

*

Στων ματιών σου το χρώμα η ζωή σου περιέχεται.

*

Φοβάμαι μην ξεχαστώ στο δρόμο και χαθεί η περιπέτεια.

*

Στο τέλος θα θυμόμαστε μόνο τους έρωτες και τα ταξίδια.

Ανδρέας Καπανδρέου

Ταξίδι στη σκοτεινή πλευρά της σελήνης, για χάρη της Εκείνης

*

Τα χελιδόνια φεύγουνε, το ίδιο κι οι Μαρίες

*

Όταν η αξιοπρέπεια κουρελιαστεί, σιδέρωσε την αξιοπρέπειά σου και προχώρα

*

Εσύ μου έδειχνες το φεγγάρι κι εγώ κοίταζα τα μάτια σου

*

Μύρια βεγγαλικά ανάβουν σε κάθε σου βλέμμα, Μύρια Έκανες ταξίδι στον χρόνο για να βρεθείς εδώ όταν έπρεπε

*

Αν υπάρχεις Θεέ, ψιθύρισέ το στ’ αυτί μου

*

Εγώ σε απάτησα μόνο με το μυαλό σου, εσύ με το κορμί μου

Κώστας Κατσώνης

Μες στην απλότητα των στίχων διαβάζουμε τη σύνθεση του κόσμου.

*

 Ανάθεμα τη ζωή που μας πει στον θάνατο.

*

Σκέψεις: μιλήματα κι αντιμιλήματα στου νου τη σιωπή...

Δέσποινα Κωνσταντίνου

Δάσος της Άχνας: κάθε του δέντρο κι ένα αντίσκηνο.

*

Κύριε, Κύριε, κράτα με, κι ας μην βλέπω από πού.

*

Χειμώνας είναι ό,τι μου εκμυστηρεύεται μιας καταιγίδας η ανατομία.

*

Θρηνώ για τις παρωνυχίδες που άφησα να διογκωθούν.

*

Ποίηση είναι μια φρασούλα που αναβλύζει από μόνη της.

*

Κι όλο επιστρέφεις στο τετράδιο. Σου έχει γίνει πια πατρίδα.

*

Εν αρχή η ψυχή εγέννησε την ποίηση. Κι έκτοτε η ποίηση αναγεννά την ψυχή.

 

Σταυρίνα Λαμπαδάρη

Κάτω από τη γλώσσα μου φυλώ τη λύτρωσή μου

*

Θύτες και σφάγια εμείςστης αστραπής τ’ αλώνι

*

Συνδαιτυμόνες στου ήλιου το τραπέζι, ο σπουργίτης κι εγώ

*

Χιμάει η Αλήθεια στραφτερή, του Δίκιου η ώρα ήρθε

*

Αγιασμός είσαι και δώρο τίμιο. Αρχή και τέλος είσαι, μάνα.

*

Κι εσύ κρατούσες το Φως, μάνα, να το βλέπουν ψηλά οι αγγέλοι

*

Κι ήταν σα να’χε ο Θεός κατέβει ανάμεσά μας με τα χέρια γεμάτα αστέρια για να στολίσουμε τα μαλλιά μας

Αλεξάνδρα Μπακονίκα

 Στην αγκαλιά σου θελκτικά τα μυστικά της αφής

*

 Σαν το θρύψαλο παραχώνομαι σε οτιδήποτε τον θυμίζει

*

Από την αναλγησία της μοίρας σφαδάζω

*

Τα βάσανα κερνάνε θάνατο

Εύα Νεοκλέους

Ποίηση μονάχα εσύ. Κι ας μην το ξέρεις.

*

Τώρα τα δύσκολα έπονται του αύριο η σιωπή ανατέλλει…

*

Ο χρόνος μετουσιώνεται σε αιωνιότητα εν τη εκπνοή του.

*

Ανήσυχοι θα καταθέτουν πανσελήνους οι αιώνες μου.

Από τη συλλογή «Σημάδια για το δρόμο», Ακτίς 2015

*

Κι οι νύχτες, μόνο νύχτες από τότε…

*

Είναι πολύ λυπημένες οι λέξεις. Και δεν τολμάς να τις αρθρώσεις…

*

Καιρός να ψάξουμε για αντικαταστάτριες αυταπάτες.

Από τη συλλογή «Λευκή Σελίδα»,Το Ροδακιό 2020

Αντρούλα Θεοκλή Νικηφόρου

Τη σιωπή τη φοβάμαι πιότερο από τα λόγια.

*

Οι σκέψεις δεν παλεύονται στο πέρασμα του χρόνου.

*

Ακούω τη φωνή σου, μέσα από τους ήχους της σιωπής σου.

*

Το δέντρο κι αν ξεράθηκε οι ρίζες του απλώνουν.

*

Ασάλευτη η θάλασσα ,μα ο βυθός βρυχάται.

*

Η σιωπή βουίζει και γίνεται κραυγή.

*

Πέτρωσαν τα όνειρα, πριν έρθει η Άνοιξη.

*

Ανήμπορος ο χρόνος να σβήσει τη μορφή σου.

*

Σύντροφος της μοναξιάς ένα γεμάτο παρελθόν.

*

Γράμμα φυλαγμένο της καρδιάς μου φυλακτό.

*

Οι ρίζες μας καθρέφτης της γενιάς μας.

*

Τα σκαλοπάτια της ζωής δεν θέλουν φόβο, θέλουν τόλμη.

*

Η λογική κόντρα στα θέλω της ψυχής.

*

Τα θέλω και τα μη ,έννοιες αντίπαλες .

*

Χαρά και λύπη αντάμα στης ζωής το μονοπάτι.

Μιλτιάδης Ντόβας

Λύπης τ’ αποφθέγματα, Γαίας θημωνιά. Απερίγραπτο.

*

Αίμα που κοιμάται με υπομονή, γιατρικό στη θλίψη.

*

Έστρεψα το βλέμμα στ’ Άστρου την Οργή, με δέος!

*

Ζήση της ελπίδας, της αποκοτιάς, λύτρωσης απόληξη.

*

Κέρινο το εικόνισμα, ψεύτης ο ναός, συννεφιά που καίει!

*

Του Ολύμπου μύθοι και ενθύμηση, Στύγας όψη!

*

Πέτρινο πηγάδι, μαγικής πηγή, λευτερώθηκε!

*

Μαγικό χαλί, άστρα μιας απόκοσμης κοσμοχαλασιάς.

*

Νους απελπισμένος απ’ τη θλίψη τ’ Έρωτα, Ουρανού χλαμύδα!

*

Κεντρί Αγάπης, άναστρο ανάσασμα, στη νοσταλγία.

*

Χαμόγελου τ’ Άρρητου, μ’ Ήλιου τα ψεγάδια, γελαστές ψυχές!

Άντρη Περικλέους Ονουφρίου

Προσμένω εκείνη την αυγή που θα χαράζει στ όνομά σου.

*

Σου χάρισα το ρόδο κι εσύ κοίταζες το βάζο απέναντι.

*

Νούφαρο η ψυχή, χρειάζεται ύδωρ αγάπης για ν ανθίσει

*

Άτιμο πράγμα η ψυχή όσο την δίνεις αντρειεύεται.