ΠΕΠΛΟ ΣΤΟΡΓΗΣ! / Kokaveshi Dhimitër

Σε μάχες στοργής
φωτιές του
μας ποτίζει, ο ήλιος...;
Σκέψεις μου
κι ανθίζει χαρίζοντας
άγγιγμα του
σύμπαντος, φλέγεται στους
κυκλώνες
διαπερνώντας την απασχόληση
σε γνώσεις
ξημερώνω παίρνοντας
για όρκο
το όραμα, στις αλήθειες μας
φουντώνουν
προοπτικής, τα χρώματα
νοθεύουν
διαψεύδοντας ενημέρωση
«μας εξηγούν» πως οι
χαρές, απ’ τις χαρές ηλίου
βαφτίσαν σε
απάτες, μας κατασκεύασαν
ταξιδεύοντας
νύχτες του, εφημερεύουν
αφήνοντας
ερημιές κι αυτές;!...
Σαλπάρουν
στην ωχρή νιότη τους
ένιωσα
δίπλα, το θάνατο
αντιστέκομαι
σαν δεν μας πρόσφεραν
το χρυσαφένιο
κύμα ηλίου;!... Γεννιέται
το φως
μαζί μου, γίνεται πέπλο
στοργής
σε έκταση αμαρτωλού
το ηθικό η
θεϊκό τους!... Δεν επεκτείνω.